Cem Ersever

Sakallı (Yeşil) Ankaradaymış, beni sormuş, beni arıyormuş.

Üçüncü kitabım basılacak. Apo'nun bilinmeyen yönlerini yazdım. Bu adam Ermeni, belgelerle kanıtladım.

Ecevit, Irak Ajanı. 1987'de yapılan hudut anlaşmasından sonra Irak'a gittim. Belgeyi kendi gözlerimle gördüm.

Ben Jandarmaya, JAİK diyorum. "Jandarma Ayak İşleri Komutanlığı."

Her devlet kurumuna gittim. "Bana adam verin dağa çıkayım!" dedim. Hiçbirinden dönüş alamadım. Basında hakkımda çıkan her haber doğru olsa, devlet bana bu imkanları vermiş olsa öyle devletin ben gözlerinden öperim.

MHP'nin içinde psikopat kişilikler vardır. Bunlar kendisini PKK ile savaşa adamıştır. Kendilerine "Türk İntikam Tugayı" veya "Osmanlı Türk İntikam Tugayı" gibi isimler takmışlardır. Gözünü kırpmadan adam öldüren tetikçilerdir bunlar.

Sakallı Elazığlıdır. 1970'lerde MHP'liydi. Türkeş'in şoförlüğünü yapmışlığı var. Siz onu sakallı diye bildiniz ama biz ona kod adı olan Yeşil ile sesleniriz.

Dinleme cihazları sınırda kaçırılmak istenirken tespit edildi. Olay bakanlık tarafından kapatıldı. Kuzey Irak'a geçirildi bu cihazlar sonradan.

Habur'da Talabani'ye kolaylık sağlayan bazı Jandarma subayları var.

Avrupa'dan, Türkiye'den Kuzey Irak'a gönderilen yardım malzemeleri Mersin'de kalitesiz ürünler ile değiştiriliyor. Bunu yapan, Talabani'nin sağ kolu. Bunlar kendi halkını dolandırıyor.

Yeşil şişe bulun, bu büronun dinlenip dinlenmediğini size söyleyeyim.

Çekiç Güç'ün kalıp kalmayacağı konuşulurken Musul'a giden Türk tırları bombalandı. Bunu Saddam'ın üstüne attılar. Saddam, Çekiç Güç'ün kalmasını ister mi? Böyle bir şeyi neden yapsın? Talabani yaptı, Saddam'ın üstüne kaldı.

Cemil Bayık, Duran Kalkan isimleriyle askeri çevirmeden geçtim. Bir gün sonra gittim çevirme noktasına anlattım durumu. "Buradan PKK'nın üst düzey yöneticileri geçmiş diye istihbarat geldi." başta inanmadılar. "Bakın defterinize, giriş çıkış saatlerini, isimleri yazmıyor musunuz?" dedim. Baktılar. Ne yapacaklarını şaşırdılar. Dönemin Sıkıyönetim Komutanı Korgeneral Aşir Özözer beni çağırdı bu olay üstüne telaşlı bir şekilde "Ne yapacağız?" diye sordu. "Siz ne yaptığınızı, ne aradığınızı bilmiyorsunuz." diye karşılık verdim.

Görevimden ayrılma sebebim belli. Peşmerge'nin PKK'ya yapacağı operasyon için ben ve dört arkadaşım Kuzey Irak'a gittik. Temasları yaptık. Yukarı rapor verdim. Bunlar PKK'yı temizler ama iplerini gevşek bırakmayın dedim. Her operasyon için kendi askerinizi kullanmazsınız. 2 Ekim'de operasyon başladı. 5 Ekim'de PKK ile peşmerge anlaştı. Talabani denen fahişenin ipini gevşek bıraktılar.

Musul'da kurulan Türkmen partilerinin tek amacı Türkmenleri kontrol altına almak. İçinde bir tane Türkçe konuşan yok.

PKK olmasa Türkiye yöneticileri Kuzey Irak ile ilgilenmeyecekti. Oysaki biz Kuzey Irak'ta gördük. Oranın insanı Türk gibi hissediyor, TRT'yi izlemek istiyoruz diyorlar ama oraya Türk kültürü götüremeyen yönetim yüzünden İtalyan kasetleri izliyorlar.

Almanlar gazeteci kılığında PKK'ya yardımcı oluyordu.

PKK kamplarında helikopter iniş pistleri vardı. Orayı voleybol oynamak için mi kullanıyorlardı?

Devlete gelmiş, sığınmış olanların anasını babasını öldürüyorlar. Devlet koruyamıyor. Bu çocukları alalım, yetiştirelim. Dağda arazide kullanalım. Her şeyi biliyorlar. Araziyi de yolları da stratejileri de. Öncü olsunlar. Hiçbir şey olmuyorsa psikolojik savaşa sokarsınız karşı tarafı. PKK'dan kaçışlar çoğalır. Elinize gelecek istihbarat çoğalır. Yine bir şey olmadıysa bu çocuklar üstünden propaganda yapılır. Halka götürülür. Konuşturulur. PKK'nın durumu hakkında bilgi verdilir. Marksistlikle alakası olmadığını anlattırılır. Bunlar psikolojik savaştır. Bu çocuklar cezaevinde çürüyor. Çürürken de ailesi katlediliyor.

Marksist, Leninist birçok itirafçı gördüm. Bunlar "Beni kandırdılar, bana şunu teklif ettiler gittim." gibisinden cümleler kurmadılar. "Bir umut PKK'ya katıldım. Sonradan gördüm ki bu ideoloji ile bağlantıları yok. Kaçtım geldim." dediler ve bu adamların hepsiyle iyi anlaşmışımdır. Erkekçe, mertçe söylemiştir ne var ne yok. Bu tip adamlar PKK'ya karşı savaşmaya hazır adamlardır ve gerilla savaşını bilirler. Kullanalım bunları.

Benim sorguladığım adamlarla aramda duygusal bağ vardır. Onlara ağabey gibi olurum. İyi davranırım ve bana her şeyi anlatırlar. Kayıtsız şartsız bana bağlanırlar. Sonra elimizden alınıp cezaevlerine gönderiliyorlar, orada "terörist, köpek" gibi sözlerle karşılaşıp korkutuluyorlar. Bu sefer bir şeyler saklamaya başlıyorlar.

İtirafçılara işkence yapmadım. Yapılmasını da savunmadım. Bir insanı konuşturmak istiyorsanız onun kadar bilgili olmalısınız. Bilmezseniz soramazsınız. Döverek "Konuş!" diyerek konuşturamazsınız. Önce aranızda duygusal bir bağ oluşturmalısınız. Örgütte yapılan "Sizi öldürürler, ailenizi öldürürler, işkence ederler, kazığa oturturlar." algısından kurtarmak zorundasınız. Sonra zaten karşısındaki adama bağlı kalacak ve konuşacaktır.

Eğer ateşkes olursa PKK dağdan indirilip yasallaştırılmaya çalışılacaktır. O zaman dağ savaşı değil şehir savaşına tutuşursunuz. Bu yanlıştır.

Stratejik savunma-stratejik denge-stratejik saldırı vardır. PKK bitmeye yakın olduğu zaman hep silah bırakalım, barış yapalım demiştir. Eğer devlet bunu kabul etmişse stratejik dengeye gelinmiş olacaktır. Bir sonraki adım saldırı olacaktır. Güç toplayacaklardır.