Savaş, cesaretinizi felç eder ve gerçek erkeklik bilincini dindirir.

Madem ölümden korkuyoruz, niçin evlerimizde oturup da çocuklarımızla keyfimize bakmadık, askerliğe girdik? Bizim borcumuz, düşmanın azlığını çokluğunu kıyaslamak değil, ona karşı durmaktır.

Onları affetmek Allah’ın işi ama onları Allah ile buluşturmak bizim işimiz

Savunma halinde olan bir birlik yenilmeye mahkumdur; bu askerlik sanatının bir aksiyonudur.

Bana Türklerden kurulu bir ordu verin, size dünyayı esir alayım.

Askerlik bilgisi toplulukların, muayyen noktalara göre hesap edilmesidir.

Tanrı en iyi topçu birliğinin yanında yer alır.

Ben bir asker olarak, Birinci Dünya Savaşı'nda çoğu silah arkadaşımın hayatta kalamadığı bir dönemde hayatta kaldım.

Bir gün yürüyüş için bir tane eski ağır bir tüfeği omzuma astım. Bir tüfek? Ve savaşın içinde? Asla, diye düşünüyordum. Ve onu bir barakaya dayadım. Ve orayı terk ettim. Hatta bu olay o zamanki derneğimizin de dikkatini çekmişti. Bu işten nasıl sıyrıldığımı bilmiyorum, ama bir şekilde başarıldı. Ve tüfeksiz de oldu.

Ben 3,5 yıl gücümün yettiğince savaştan kaçtım. (...) Vurulmamak ve vurmamak için her yolu, her aracı denedim - kötü araçları bir kere bile kullanmadım. Ama beni zorlasalardı, hiçbir istisna yapmaksızın, her yolu dener, her aracı kullanırdım: Rüşvete, suç teşkil edecek bir eyleme hayır demezdim. Çok kişi böyle yapıyordu

POUM milisine 1936 yılı sonunda katıldım. Bir başkasına değil de bu milise katılmamın başlıca nedenleri şunlardı: İspanya’ya gitmeye gazete makalelerim için malzeme toplayabilmek amacıyla niyetlenmiştim. Bunun yanı sıra, eğer çarpışmaya değer gibi görünürse, belki de savaşırım diye muğlâk bir düşünce de vardı kafamda. Ne var ki hastalıklı bünyem ve nispeten az sayılabilecek askeri tecrübem hesaba katıldığında, savaşmak hususunda pek bir kuşkuluydum.

Savaşa hazırlanırken her zaman planların yararsız olduğunu, ancak planlamanın vazgeçilmez olduğunu gördüm.

Savaş bir tehlike alanıdır.

"Öldürmek için alet yaparak değil de, onları yapmayı reddederek ha­zırlıklı ol. Savaş gemileri yapma, ne silah ne de süngü yap; bırak kalelerin üs­tünü çimler kaplasın ve general işe gitsin. Polis için hiçbir copu çevir­me ve ona cop yerine bir rehber kitabı ver. İnsan yiyen bölge savcılarını huzur dolu çayırlardaki ineklerin yanına bağlayın. Tüm bunlar yapıldığında cezaevlerini açın; çünkü artık o zaman suçlu kalmayacaktır, düşkünlerevinde bakılacak birkaç zararsız kral dı­şında belki."

Hükümetin öldürme, el koyma ve hapsetme hakkını sorgulamıyorsunuz. Özel bir kişi, hükümetin her zaman yaptığı şeylerden suçluysa, onu bir katil, hırsız ve alçak olarak damgalayabilirsiniz. Ancak işlenen şiddet "yasal" olduğu sürece, onu onaylar ve ona teslim olursunuz.

Mutlakiyetçilikte otokrat görünür ve somuttur. Cumhuriyetçi kurumların gerçek despotizmi çok daha derin, daha sinsidir, çünkü halkın özyönetim ve bağımsızlık yanılsamasına dayanır. Bu, demokratik tiranlığın ince kaynağıdır ve bu haliyle, ona bir kurşunla ulaşılamaz.

Bir örgütün ya da bir birliğin tek bir üyesi bile ayrımcılıktan, baskı altında tutulmaktan veya göz ardı edilmekten muaf olmaz. Bunu yapmak, ağrıyan dişinizi göz ardı etmek demektir: sonunda da tamamı ile hasta olursunuz.

Anarşi: Bomba, düzensizlik veya kaos DEĞİL. Soygun ve cinayet DEĞİLDİR. Bu, herkesin herkese karşı savaşı DEĞİLDİR. Bu, barbarlığa veya vahşi insan durumuna bir dönüş DEĞİLDİR. Anarşizm tüm bunların tam tersidir.

Haklı olduğunu bildiği zaman arkadaşlarına ve ülkesine karşı bile halk akımına karşı çıkabilen, kendisi üzerinde otorite sahibi olanlara meydan okuyabilen, cezalandırılabilen ve hapis alabilen, sabreden kalabilen insan.

Amerikan burjuva demokrasisinin ve kapitalist medeniyetinin emeğin ve ilerlemenin en kötü düşmanları olduğunu ve onları korumak yerine onları yok etmek için savaşmaya yardım etmeniz gerektiğini biliyorsunuz.