Zavallı hayvanlar, nasıl da özenle bedenlerini koruyorlar; bizim için sadece bir akşam yemeği, fakat onlar için ise hayatın ta kendisi.

Hayvanları kafeste görmeye tahammülüm yok. İnsanlar özgür olmalılardır.

Kediler hayvanlar aleminin gangsterleriydi, yasa dışı yaşarlar ve genellikle o alemde ölürlerdi. Pek çoğu da şöminenin karşısında zaman geçirecek kadar yaşlanmadı. (Hayvan Mezarlığı)

Dünyada hiç kimse yoktur ki ayıplamış olduğu şey, kendi başına gelmeden ölsün.

Bütün yaşamı kenardan gülümsemeyle
Geçerken bu yüzden öğrendim
Daima, daima şunu söylerim,
Bu dünyada bir eşi vardır her şeyin.

Dünyaymış! Dünya da ne demekmiş? Dünya işte bizim olduğumuz yerdir, hayat da bizim yaşadığımızdır.

Yaşı, cinsiyeti, ırkı, cinsel yönelimi ya da türü her ne olursa olsun tüm canlıların merhamete ihtiyacı olduğunu düşünüyorum. Bir sandviçin içine değil de hayvan barınağına gittiğini bilmek beni çok mutlu ediyor.

Bilim ve günlük yaşam ayrılamaz, ayrılmamalıdır.

Özgür düşünceli bir insan için hayvanların çektiği acı, insanların çektiği acıdan daha katlanılmazdır. Zira ikincisinde, hiç olmazsa, çekilen acı lanetlenir ve neden olan suçlu ilan edilir. Oysa her gün binlerce hayvan en ufak pişmanlık duymadan, hiç lüzumu yokken katledilir. Birisi bundan söz edecek olsa alay edilir. Ve bu affedilemez bir suçtur.

Doğa, dilsiz hayvanlara bile özgürlük vermişir.

Paylaşılan bir dil eksikken, duygular belki de en etkili türler arası iletişim aracıdır. Duygularımızı paylaşabiliriz, duyguların dilini anlayabiliriz ve bu yüzden başka birçok varlıkla derin ve kalıcı sosyal bağlar oluştururuz. Duygular, bağlanan tutkaldır.

Baş, boyun, ciğer, ve böbrek gibi sözcükler ürkütüyordu kendisini. Ağzına et koydu mu kendi çocuklarını yiyor gibi oluyordu.

Bazen bana sorarlar: insanlara yapılan bunca acımasızlık varken neden paranın ve zamanının çoğunu hayvanlara karşı merhametli olmayı anlatmak için harcıyorsun, ben de cevaplarım: olayın köküne iniyorum.

Müslüm baba'ya acil şifalar diliyorum, en derin hislerimle; dayansın ve yaşamak kazansın, hayata dönsün isterim. En sert tartışmalarda en ağır sözleri karşılıklı söylemiş olsak bile, bu hayatta bambaşka müzik kulaklarımız, bambaşka gelecek hayallerimiz olsa bile, sonuçta bütün kavgalar da insanidir, bir insanın yaşama dönmesini istemek de insanidir, sonuçta insanız, ölümden değil, yaşamaktan yanayız, hayata dön Müslüm baba.

Siyasetçi olsaydım ve 60 yaşımı geçmiş olsaydım... Geriye bakar ve şunu söylerdim: Keşke bu kadar savaş, bu kadar dava kazanacağıma... Bütün gönülleri kazansaydım.

Biz artık kesime götürülen kuzuların melemesini, öküzlerin böğürmesini, domuzların inlemelerini ve insanın içine işleyen çığlıklarını duymak istemiyoruz.

Vahşiler bu duyguyu taşımaz, yalnızca evcil hayvanları için bunu hissederler. Romalıların da bu duyguyu ne kadar az tattıkları, korkunç gladyatör dövüşlerinden anlaşılıyor. İnsanlığın bu ince düşüncesi, görebildiğim kadarıyla, Pampalı Gaucho'lar için de yeni. İnsanın sahip olduğu en yüce erdemlerden olan bu erdem, anlayışımızın hassaslaşmasından ve yaygınlaşmasından doğuyor gibi gözüküyor.

'İnsan' sınırının ötesine uzanan bir anlayış, yani bizden daha aşağı olan hayvanlara da insanlık gösterebilmek ise, en yeni ahlaki kazanımlardan biri gibi duruyor.

Erkeğin rahmi olsaydı Doğurabilseydi Bu dünya çok daha Mutlu bir dünya olurdu; Savaş falan olmazdı. Kadın doğurduğu için yaşamın, Kıymetini biliyor. Erkek yaşamın değerini bilmiyor Öldürmeyi kahramanlık sanıyor!

Ayağımda ayakkabım yok diye üzülürdüm hep, yolda giderken ayağı olmayan bir adam gördüm ve onun için bu haldeyim.