Herkesin geleceğini yaratan şey geçmişidir.

Geçmiş kabul etmiş olsa da, gelecek bazılarımızı kabul etmeyecektir.

Zamanın ne yapacağı belli olmaz, güvenilecek bir şey değildir.

Bilge kişi yeniliklere gözünü kapatır, kulağını tıkarsa, zaman zaman sanat değerini kaybeder. Alıcısı kalmaz. Tahammülü güç hadiseler hayatı çekilmez hale getirir. Çünkü müşteri dünü düşünen değil, yaşadığı günü idrak eden insandır. Allah’ın tertip ve tanzimi böyledir. İnsanın fiziki durumu da, hücreleri de daima değişir. Bir kararda kalan Hazret-i ALLAH’tır. Geçmişi geri getiremezsin. İstikbal yani gelecek ALLAH’a malum olup, hal bugündür. Günü yaşa

Bazen, gelecekte haklı olmanın yolu, demode olmaya katlanmayı bilmektir.

İnsanlar her zaman yarın için hazırlanıyorlardı. Buna inanmadım. Yarın onlar için hazırlanmıyordu. Orada olduklarını bile bilmiyordu.

Herkes hak ettiği çağda yaşamaz, yaşasa da nasıl değerlendireceğini bilemez.

Sahte tüfeği kafama dayamış, korkmamı bekliyorsun... Düşüncemin geldiği yere git; kendine yer kap!... Burası benim ilim yerim, kendimle ilgili sorunum varsa, bırak doktorum olan ben uğraşayım. Şeytan yoluna girişleri annem keserdi, giremezdim. Babam için cennet gerekli, ben hep bunu bildim. İçimdeki ateşle oynamaktan yanıyor içim ve bir gün memleketten 750 km ileri gittim. Yarın için bir defans taktiği bulmalıyım. Çok kişiyi öldürdüm, cesetlerinde parmak izim yoktu. Soğukluk içimi ürpertti, damar kanım dondu. Bu yeniden başlamasından korktuğum kaçıncı sondu? Canım yandığında birkaç hafta bağırdım... Fırçayı elime aldığımda, ilkin anılarımı boyarım. Gelecek adına hiçbir hayâli resme dökemez parmaklarım. İçimde iyiliklerimin dedikodusunu yapan şeytanlarım... Zaman akıp gittikçe, gözlerim daha çok doluyor. Vakit gider, gelmez; işte bu canımı çok sıkıyor. Hata ve yanlışlarım çırılçıplak, o kadar utanç verici ki!.. Benim böyle olmamam gerekirdi.

Hiçbir mâlûmâtım yok yarına dâir. Yarının benden haberi var ama bugüne dâir, benden geriye kalacak tek şey şiir. Ve akılda yıllarca akan sözlerimden tatlı nehir... Beni anlamaya çalış!

Yollarımız burada ayrılıyor, Artık birbirimize iki yabancıyız. Her ne kadar acı olsa, ne kadar güç olsa, Her şeyi evet her şeyi unutmalıyız. Her kaderin tesellisi bulunur, üzülme, İnsan ne kadar sevse unutabilir. Mevsimler, gelir geçer, yıllar geçer… Sen de unutursun bir gün gelir.

Dünüyle ünlü insanlar bugün gün yüzü görmezler.

Şu an yaşadığımız tarih, bizim yaptığımız veya icat ettiğimiz bir tarih değil. Batılıların yaptıkları ve icat ettikleri bir tarihi biz de yaşamak için çırpınıp duruyoruz. Tarihimizi (=geçmişimizi ve geleceğimizi), kaderimizi, kendi ellerimize almayı başaramadığımız sürece kendimiz olarak varolabileceğimizi elbette ki söyleyemeyiz.

Biz zamanın çocuklarıyız ve zaman ümittir.

Gelecek daha belirsiz değildir, şimdiden.

Hepimiz geleceği çok fazla düşünüyoruz. Bu sebeple de bugünümüzü heba ediyoruz.

Bilge birinin dediği gibi hayat çok kısa ve öğrenecek de çok şey var.

Gelecek nasıl gelecek? Gelecek patır patır bağırıyor nasıl geleceğini.

Herkes ne zaman ölür; elbet gülünün solduğu akşam!

Bazen olmaz. Hayat istediğini sunmaz, sunsa da uymaz. Ya zaman yanlıştır; ya mekan. Belki de insan.

Her şey beklemesini bilen kişiye kendiliğinden gelir.