Bazı yalanlar güzel, Bazı gerçekler acıymış. Bazı ölümler uzun, Bütün hayatlar kısaymış.

Zaman büyük bir öğretmendir; ne yazık ki bütün öğrencilerini öldürür.

Zaman içine atıldığımız şiddetli ve değişmez bir debisi olan azgın bir nehirdir ve kaybolmak mutlaktır bir yerinde zamanın. İşte ölüm diye bildiğimiz şey de bundan başka bir şey değildir.

Hayat adil değildir. Sadece ölümden daha iyidir. Hepsi bu.

Herkes ne zaman ölür; elbet gülünün solduğu akşam!

Bir şeyin birdenbire yerinde olmaması, ama aynı tiktakın sürüp gitmesiydi ölüm.

Herkes dedi, merak içinde, Ölümden sonra hayat var mı diye, Boşuna düşünürler, Sanki hayat varmış gibi ölümden önce.

Nasıl oluyor, vakit, bir türlü geçmezken, yıllar, hayatlar geçiyor?

Dünyada ölümden devamlı, gerçekçi, güzel bir şey yok. Dünyada ölümden güzel, devamlı bir gerçeklik yok.

Yaşamla karşıtlık oluşturan, ölümden ziyade, yaşlılıktır. Yaşlılık, hayatın parodisidir; oysa ölüm, hayatı bir yazgıya dönüştürür: Ona bir kesinlik boyutu kazandırarak, onu sınırlamak ve korumak yoluyla bir yazgıya dönüştürür. Ölüm, zamanı yürürlükten kaldırır.

Olmak ya da olmamak, işte bütün mesele bu. Katlanmak mı iyi zalim kaderin oklarına, yumruklarına, yoksa çılgın denizlere karşı gelip bir son vermek mi? Ölmek uyumak hepsi bu kadar, yalnızca uyumakla bitebilir bütün acıları yüreğin ve çektiği bütün kahırları bedenin...

Hayat dediğin ne ki? Yürüyen bir gölge, bir zavallı oyuncu bu sahnede. Bir saat boy gösterip boyun kırıp gidecek.

Tesadüf eseri geldik dünyaya, bu sırrı çözebilmek büyük mesele. Gözle görmek hüner değildir, kalple görebilmek asıl mesele. Kulaklarla duymak mühim değildir, ruhen duyabilmek büyük mesele. Ölümden öteye başka yol var mı? Onu bilebilmek asıl mesele.

Bir gün yetmiyor mu bu size, bir gün dilsiz oldu, bir gün ben kör oldum, bir gün sağır olacağız, bir gün doğduk, bir gün öleceğiz, aynı gün, aynı an, yetmiyor mu bu size?

Her şey değişir. Hiçbir şey eskisi gibi kalamaz.

Hayat ölmek için çok kısa.

Ölüm, hayatın bizden yüz çeviren tarafıdır.

Örneğin ölümü ele alalım. Çabalarımızdan büyük ölçüde kaçınıyor. Bunu geciktirmek için olağanüstü çaba harcıyoruz ve sık sık müdahalesini trajik bir olay olarak görüyoruz. Yine de onsuz yaşamakta zorlanırdık. Ölüm hayatımıza anlam verir. Zamana önem ve değer verir. Çok fazla olsaydı zaman anlamsız olurdu.

Ve ben bu hayatı sevdigim için, biliyorum ki ölümü de seveceğim.

Zaman bir su gibidir, durmaksızın akar, gider.