ölür ama ışığı asla ölmez; tıpkı özgürlüğün çığlığı gibi.

Kahrolsun sefil esaret! Yaşasın şanlı ve güzel ölüm!

Kahrolsun sefil esaret! Yaşasın şanlı ve güzel ölüm!

Bir köle olarak yaşamaktansa özgürlük savaşçısı olarak ölmek daha iyidir.

Siyah bir ışık görüyorum.

Ölüm korkusu köleliğin başlangıcıdır.

Ölmesini bilene hiçbir şey zorla yaptırılamaz.

Dilediğin gibi yaşa, nasılsa öleceksin!

Bu da ölmenin iyi yanlarından biri; eğer kaybedecek bir şeyin yoksa istediğin riske girebilirsin.

Bugün ölürsem
Kuşları susturun bugün ölürsem
Bırakın pirinç kafeslerinin parmaklıklarının arasından gözlerini dikip
Annemin ağlamasını izlesinler
Saatlerin dümdüz suratlarını siyah kumaşla örtün
Ve alarmları kapatın
Derenin çamurlu suyunu da susturun
Fısıldayın dereye “O öldü, O öldü” diye
Bugün ölürsem
Yatağımın altındaki kâğıtları
Kömürden yapraklara dönene kadar yakın
Ki ölmüş sesim de sussun
Ve hatıramı utandırmasın
Bugün ölürsem
Kutusundan içmelisiniz sütü büyük bir şehvetle
Alışveriş merkezindeki bütün kör hayaletlerin
Ve kibirli mankenlerin
Ve alışveriş merkezi tanrılarının önünde
Kişneyip çığlık atmalısınız
Sağlam bir patırtı koparmalı
Sıkı bir şamata yapmalısınız orada
Öyle gürültülü olmalı ki
Kuşlar, gökyüzü, yağmur susmalı
Bugün ölürsem çıldırmalı ve özgür olmalısınız
O soğuk yüzlü mankenlere yaklaşıp
Ayakkabılarını çıkarmalı
Ve ayak parmakları var mı diye bakmalısınız
Ve eğer varsa
(Bence keskin olmayan koyu kahve tırnakları da vardır)
Manken eti nasılmış diye
Bir tadına bakmalısınız
Ayakkabılarını öpmelisiniz ve sakar dilinizle emmelisiniz
Bunu da ölmemiş olan alış-verişçi insanların
Ve parfüm standındaki bayanların önünde yapmalısınız
Herkese haykırmalısınız “O öldü, o öldü” diye
Ve benim hayal ettiklerimi yapmalısınız
Markete gidip
Elmalardan sulu ısırıklar alıp
Sonra elmaları geri koymalısınız
Doğru dürüst tanımadığınız insanları tutkuyla öpüp
Başlarını döndürmelisiniz.

Çiçekler koptukları ağaçtan özgürlüğe uçarken, kar taneleri gibi mesut ve ölümden habersizdiler.

Eğer uğrunda ölmeye hazır değilseniz, 'özgürlük' kelimesini lûgatınızdan çıkarın.

Ben aydınlık ve özgürlük delisiyim Varsın hainleri gizlesinler soğuk bir taş altına Dürüstçe yaşadım ben, karşılığında Yüzüm doğan güneşe dönük öleceğim.

Ölümü çaresizlik diye tanımlamayın bana. Ölüm kafes içinde çırpınan bir kuştur.

Yaşamakla yaşamamak arasında hiçbir fark kalmadığında özgürlüğüne kavuşur insan.

İki şeye hakkım olduğuna karar verdim: Özgürlük ve ölüm. Birine sahip olamazsam ötekini isterim çünkü hiç kimse beni canlı tutsak edemez.

Öyle özgür, öyle özgürlüğe sevdalı / İstese dağları eritirdi soluğuyla / Kıyamet dudağının iki ucundaydı / Mapusta öldü

Çiçek alsam onarsam kendimi korkularla / Ölüm elimizden alıp götürüyor kaç fil kaldık şurda / Gülemem, çiçek alamam, utanırım kendimi onarmaya / Dünyası zından zından zından / Zındanlar boşalmadıkça

Her şeyi öldürebilirim, her şeyi soyutlayabilirim. Böylece bu inatçılık aşılmazdır ve onunla her şey aşılabilir. Fakat aşılması gereken en yüksek şey, tam da bu özgürlük, bu ölümün kendisi olmalıydı.

Yumruğumda bir ordu hissediyorum - ya ölüm ya özgürlük!