"Genç olmak" insanın uzun zamanını alır.

Çok çabuk yaşlanırız ama çok geç akıllanırız.

İnsanı zaman kadar terbiye eden şey yoktur.

Ne yazık ki, birisi tecrübe kazandıkça, gençliğini kaybediyor.

Kimseyle yaşlanmak istemiyorum, kendimle bile.

Nasıl oluyor, vakit, bir türlü geçmezken, yıllar, hayatlar geçiyor?

Zaman tüm danışmanların bilgeliğidir.

Hayatın neredeyse yarısı, belki de fazlası gider. Kendini yoksullaşmış hissedersin.

Tecrübe, yaşlanarak değil, yaşayarak kazanılır; ve zaman insanları değil, armutları olgunlaştırır.

Yaşlanmak, olabilirliğin azalmasıdır.

Artık insanları tanımak için zaman kaybetmiyorum; nasıl olsa onlar zamanı gelince kendilerini tanıtıyorlar.

Güzellik dediğin geçici nimet, yıllar aktıkça küçülür gider, zaman onu yer.

Ben genç olmanın ne olduğunu biliyorum, Ama sen yaşlılığın ne olduğunu bilmezsin. Bir gün, sen de aynı şeyi söylüyor olacaksın, Zaman akıp gidiyor ve öyküsü anlatılıyor.

Delikanlı sen yaşlılığın ne olduğunu bilmiyorsun ama ben gençliğin ne olduğunu biliyorum.

Büyük insanlar doğuştan büyük değildirler; tecrübeler ve yıllar onları büyük yapar.

Erkekler şaraba benzer; geçen yıllar kötülerini ekşitir, iyilerini olgunlaştırır.

Bir acı sonuna kadar yaşanmadıkça geçmez.

Deneyim, yalnızca onu taşıyanı aydınlatan sönük bir lambadır.

Her sabah bir sayfa daha eksilip gidiyor ömrümden. Gönlümün yıkıntılarında can çekişiyor umutlarım.

Yeniden genç olmayı istemiyorum, tek istediğim yaşlanmaya devam edebilmek.