Yetişen zekâları kitaplarla beslemeyen uluslar, yıkılmaya mahkûmdur.

Gençliğini kitaplarla beslemeyen ulusların sonu acıdır.

Gençliğini kitaplarla beslemeyen ulusların sonu acıdır.

Zeka tıpkı bir tarla gibi ekilmeye ve bakılmaya muhtaçtır.

Akıl da bir tarla gibi ekilmeye ve bakılmaya ihtiyaç duyar.

Öğrenilen şeylerin büyük bir kısmının unutulduğu doğrudur; ama zekânın onlar sayesinde yaptığı ilerleme kalıcıdır.

Zeka tıpkı bir tarla gibi ekilmeye ve bakılmaya muhtaçtır.

Kitap, zekayı kibarlaştırır.

Çocuklar, büyük müzisyenlere ve aktörlere hayranlık duydukları gibi büyük bilim insanlarına da hayranlık duyduklarında medeniyet bir sonraki seviyeye sıçramış olacaktır!

Mizah çelişkiyi görme yeteneğidir. Özellikle gülünçlü çelişkiyi sezebilme işidir. Bu da eleştirinin kaynağı anlamındadır. Bunun için mutlaka zeka gerekiyor, ama tersi de doğrudur; mizah yapa yapa zeka gelişiyor.

Kütüphane nedir? Beşeriyetin hafızasıdır.

Profesörü tanımak da yetmez. O milletin "öğretmenlerini de" tanıyacaksın, kafa orada oluşur. Bugünkü Türkiye’nin hâlini de öğretmenlerinden anlarsın. O iyi değilse, memleketin hâli de iyi değildir. Öğretmenin içinde “ışık” ve denge duygusu varsa, o ülke de belirgin nitelik vardır.

İnsanlığın en iyi buluşu kitaplar, en kötü buluşu ise okullardır. Okullarda bana öğretilenleri unutabilmek için 15 yılımı verdim!

Türkiye'nin bütün ülkelerden daha iyi bir duruma nasıl gelebileceği sorusunu hep gündemde tuttuk ve bunu da çok büyük ölçüde başardık.

Bu ülke, tavan’dan hukuk üzerinden laik kurumlar yoluyla, sosyolojik olarak da taban’dan laik eğitim sistemi vasıtasıyla kendi kendini sömürgeleştirdi. Böylelikle bütün medeniyet iddialarını terk etti. Böylelikle Müslüman kimliği yok olma tehlikesiyle karşı karşıya geldi. Böylelikle Batılıların Türkiye’yi fiilen işgal etmelerine gerek kalmadı: Batılıların işgal ettiklerinde yapacaklarını içimizdeki yerli sömürgeciler hukuk ve eğitim sistemi aracılığıyla yaptılar.

"Eğitimsiz bir insan için, söylenmiş sözlerin kitaplarını okumak iyi bir şeydir."

Vahşiler hariç, bütün bilinen dünya kitaplarla yönetilir.

Bir ulus ne kadar okuma-yazma, öğrenme, araştırma eğiliminde ise o kadar sağlam, o kadar hoşgörülü ve demokrat yapıda olur.

Kitaplar uygarlığın önderliğini yapan ışıklardır.

Öğrenirken yüzünde sıkıntı yoksa zekidir.