Dünya değişiyor dostlarım. Günün birinde gökyüzünde güz mevsiminde artık esmer lekeler göremeyecekiniz. Günün birinde yol kenarında toprak anamızın koyu yeşil saçlarını da göremeyeceksiniz Bizim için değil ama, çocuklar, sizin için kötü olacak.

Çevreyi yok edersek toplumumuz olmaz.

Benim dünyam, bir yıkıntı. İnsan ırkı tarafından berbat edilmiş bir gezegen.

Ağaç dikmek, yapabileceğimiz şeyler arasında bencillikten en uzak olanıdır. Dünyaya çocuk getirmekten de saf bir eylemdir o.

Hayvanlarla ve doğayla ilgili her şeyi yapabileceğim bir işte yer almayı hep hayal etmiştim.

Bir yıkayıcı olan yağmurun sokaklarda, bir kirletici olan insandan daha fazla hakkı vardır.

Yeryüzünün bazı kısımlarının kirli havayla kaplandığı hep olmuştur. Beklenmeyen bir hava gördüm. Fırtınalar geçmişte gördüklerimizden daha büyükler. Bu bir insan etkisi. Bu doğal bir fenomen değil.

Kuşları boğdular, çimenleri söktüler, yollar çamur içinde kaldı.

Yağmurun temiz tabiatında yokken aykırılık, bahçede lale biter, kıraç toprakta diken.

Nasıl olur da bu kadar zeki yaratıklar; birkaç istenmeyen türü; bütün çevreyi kirletecek, kendi türünü dahi hastalık ve ölüm tehdidi altına sokacak bir yöntemle kontrol altına almak isteyebilir?

Sıradan insan, sonunda doğa ve çevresi ile kendini o kadar çılgına çevirdi ki, öyle olsun ya da olmasın, yok oluşun şeklini görmeye başladı.

Çevrenin korunabilmesi için ekolojiyle ilgili yasalara ihtiyaç vardır.

Çevrecilere inanmıyorum, çevreye inanıyorum.

Tüm çiçekleri kopartabilirler ama yine de baharın gelmesini asla engelleyemezler.

Doğa İnsanlardan saygı talep eder; onun yasalarını çiğnemenin her zaman bir bedeli vardır.

Yeryüzünün canını yok ediyoruz.

Çocuk, çevresinde bulduğu her şeyi kullanarak kendini geleceğe hazırlar.

Gidecek başka bir yerimiz yok. Tüm sahip olduğumuz bu.

Doğal dünyanın armağanlarına saygı göster.

Bizler korkunç hayvanlarız. Bence dünyanın bağışıklık sistemi bizden kurtulmaya çalışıyor.