Eski sanat büyüklerinin sırlarını bilmedikçe, onlar derecesine erişilemez.

Sanatını icra eden her sanatçının belli miktarda cazibesi, albenisi vardır. İnsanlar sanatçıları kafalarında kurarlar, onları belli kalıplara sokarlar ister istemez. O sanatçıya ulaştıklarında belki akıllarındaki kişi yok oluverir ve o kişi yepyeni bir kişi olarak doğuverir.

Ressamlar, heykelciler, müzikçiler, yazarlar, tiyatro ve sinema sanatçıları, sürdürmek için bazen aralarında şah yapıtların çıktığı oyuncaklar yapıp dururlar kendilerine... Onun için büyümeden yaşlanmanın “sadece kendilerine malûm” hiç bitmeyen bir lunaparkında dolaşırlar.

Sanattan anlamayan kişi konuşur. Sanatçı konuşmaz, eseri konuşur.

Tchaikovsky, Hemingway, Gaugin ve Zola depresyon yönünden tedavi edilmiş olsalardı, bugün kendilerini tanıtan o eserleri vermemiş olacaklardı.

Film yönetmenliği sözü olan her sanatçının sözünü söyleyebileceği en olanaklı alandır.

Sanatçının ifade edeceği bir dünya olması için, o, öncelikle bu dünyada yer almalıdır; baskıcı ya da baskı altında, yılgın ya da isyankar, insanlar arasında bir insan.

Kitaplarla öğrendim ‘insan’ olmayı. Kişiliğimi onlara borçluyum. Kişilik, yaradılıştan ötedir. Onu edinebilirsiniz. Kitap ve sanat bu konuda bence tek kılavuzunuz.

Okumak sanatı esasları hatırlamak, ayrıntıları unutmaktır.

Matematiğin güzelliği genellikle konuyu çok daha çekici ve ustalaşmayı kolaylaştırır.

Uygulama ve düşünce, bir sanatta çoğunu emin adımlarla ilerletir. Ut varias usus meditando extunderet artis / paulatim.

Başarmak için önce temel kuralları öğrenmeli, sonra da onları aşmayı bilmelisiniz! İşinizin temel kurallarını iyice öğrenin ki, bir gün onların ötesine geçmek istediğinizde, onları kırabilesiniz!

Önce kuralları tam bir profesyonel gibi öğrenin. Sonra onları bir sanatçı gibi kırın.

Önce kuralları tam bir profesyonel gibi öğrenin. Sonra onları bir sanatçı gibi kırın.

Politika tam olarak bir bilim olmasa da... Bir sanattır.

Sanatçının sanata en yakın olduğu an, sistemle çatıştığı andır. Sanatçının sanatla özdeşleştiği, sanat olduğu an ise, kendi iç sistemiyle, kendisiyle çatıştığı andır.

İyi bir sanatçı izole olmalıdır. İzole olmuş değilse, bir şey yanlıştır.

İnsanın yeteneğini destekleyen pek çok değişik bilim ve sanat içinde, en güzel, en değerli konularla ilgili olanları son derece çekici ve üzerinde çalışmaya değer buluyorum.

Sanatçı ya doğuyor ya da doğmuyordu. Tanrı vergisinden söz edilen sanatçı gerçek sanatçıydı ve “toplumuna borçlu” doğuyordu. Toplumuna borçlu olduğunu inkar eden sanatçı başaramadığından içinden yetiştiği toplumu suçluyordu... “Beni anlamıyorlar” Oysaki “O anlatamıyordu.” İşte tüm bunlar dank etti kafamıza ve toplumumuza borcumuzu ödemeye başladık, elimizden geldiğince... Çevre Tiyatrosu bu koşullar altında oluştu.

Harp garip bir sanattır; ben altmış harp yaptım! Doğrusunu söylemek lazım gelirse hiçbir şey öğrenmedim ki, daha ilk harbi yaptığım andan itibaren bilmiş olayım.