Herhangi bir hükümetin veya siyasi yapının yönetimi altındaki “özgürlük” bunun özgürlükle ne ilgisi var?

Nasıl olur da bize hizmet ettiğini söyleyenleri denetleme hakkımız yoktur?

İstihbarat teşkilatları zavallıdırlar. İki psikolojik hastalıktan mustariplerdir: Birincisi gerçekten yaptıkları için umumi efkârdan takdir edilmezlikleridir. Bu, gizli çalıştıkları için kaçınılmazdır ve ruhu deforme eder. Diğer hastalık, kendi memleketlerinin millî menfaatleri kendi hükümetlerinden çok daha iyi anladığı inancına olan meyildir. Bu ikinci hastalıklarından dolayı onlara itimadım yoktur.

İnsanlar; hükümetin var olduğu işini yapacağına, onları koruyacağına ve ortak refahlarını artıracağına güvenemezse, kalan herşeylerini kaybederler.

Benim anayasam şudur: Devletim ve ülkem var oldukça ben de varım. Demokrasi varsa hepimiz varız. Memleketimizin ekonomisini kuvvetlendirmek için elimizden gelen bütün gayreti göstermeliyiz. Ekonomimiz güçlendikçe demokrasi daha iyi yerleşir, dünyadaki itibarımız artar.

Tecrübelerim bana gösterdi ki, hukuka bağlı olmayan bir hükümet uzun müddet ayakta kalamaz. Böyle hükümetler çıplak olup, kendini gören herkese karşı gözlerini yere diken ve kimsenin yanında hürmet ve itibarı olmayan birine benzerler. Hatta böyle bir hükümet, tavanı, kapısı, avlu duvarları olmayan ve her önüne gelenin içeriye daldığı bir eve de benzetilebilir.

Bazen insanın kendisini yönetmesine güvenilmemesi gerektiği söylenir? O zaman insanın başkalarını yönetmesine güvenilebilir mi? Veya insanı yönetmesi için krallar kılığına bürünmüş melekler bulabilir miyiz? Bırakalım bunun cevabını tarih versin.

Eğer bir insan size tanrı ineği konuşturdu derse ve siz de ona inanmazsanız aslında bu sizin tanrıya inanmadığınızı değil o lafı konuşan kişiye inanmadığınızı gösterir.

Kaç tabut gömülecek yeraltına ve kaç kişi gidecek habersiz uzaklara? Kaç yalan yıkacak güvenleri? Kaç satır yazılacak kader kitabına ve kaç dua edeceksin tanrına, kaç damla gözyaşı dökeceksin?

Hükümetler sınırlı olmadıkça insanlar özgür değildir.

Hükümet sorunumuza çözüm değil; hükümet bizatihi kendisi sorun.

İngilizce dilindeki en korkunç kelimeler şunlardır: Ben hükümettenim ve yardım etmek için buradayım.

Devlet bebek gibidir. Bir ucunda büyük bir iştah, diğer ucunda sorumluluk duygusu olmayan bir sindirim kanalı.

Hükümet! Dörtte üç kan emici parazitler, dörtte bir ise aptal sakarlardan oluşuyordu!

Devletin kutsalı olmaz. Kutsal olan insandır, millettir, duygudur. Üç-beş kişinin bir araya gelip kurduğu yönetim organizasyonunun adı olan devletin nesi kutsal?

Biliyor musunuz, eğer hükûmet bir ürün olsaydı satışı yasak olurdu. Hükûmetler sağlığa zararlıdır. Hükûmetlerin öldürdüğü insan sayısı sigaranın veya emniyet kemeri takmamanın neden olduğu ölümlere göre çok fazladır.

Hükûmete güç ve para vermek, ergenliğe yeni girmiş bir oğlan çocuğun eline viski ve araba anahtarları vermeye benzer.

Size sormak isterim. Bundan 10 yıl önce böyle bir komisyon kurulabilir ve orada sorular sorulabilir miydi? Ne zaman bu soruyu sorsam, aklıma hep Susurluk Komisyonu gelir. Komutanların "Bizi nasıl olurda davet edersiniz?" diye davetiyeleri geri gönderdikleri günleri hatırlarım.

Anayasal hükümetin amacı Cumhuriyeti korumaktır; devrimci hükümetin temeli budur.

Sözde hiçbir hükümete, tamamen gönüllü desteğe bağlı olmadığı sürece, makul bir şekilde güvenilemez veya makul olarak dürüst amaçlara sahip olduğu varsayılamaz.