Peki ne görüyoruz; sonsuz tamahkar bir plütokrasi ile karşı karşıyayız. Şunu ileri sürebiliyorum, her sömürgeci Türkiye büyük zenginlerinden daha az sömürgecidir. Artık bunlar için 'halkım' demek çok yersiz, her sömürgeci sömürdüğü halka bunlardan daha yakın ve insaflıdır. Her sömürgeci bunlardan çok daha 'kalıcı' ruh halindedir ve bunları, kesinlikle 'kaçıcı' tarif etmek zorundayız.

Bizimki iki yüz yıllık bir yenilik-gericilik savaşıdır. Aydınlık'ın karanlık'a savaşıdır. İnsan aklını, hülyayı ve ortakçı felsefeyi egemen kılma savaşıdır.

Türkiye'yi İslamlaştıran, Türk Silahlı Kuvvetleri'dir. Kemalizm'e ihanet ettiler ve karanlığa soktular. Kemalizme hiç güvenmediler ve 1970 yıllarının ortasından beri güvensizliklerini yazıyorum.

Bedenin ışığı gözdür. Gözünüz sağlamsa, tüm bedeniniz aydınlık olur. Gözünüz bozuksa, bütün bedeniniz karanlık olur. Buna göre, içinizdeki ‘ışık’ karanlıksa, ne korkunçtur o karanlık!

Geçmiş zaman karanlık, yarınlar beyaz.

Her karanlığının ardından yeni bir gün ışıldar.

2007 yılında darbe ihtimali yüzde elli.

Aydınlığı, içinde taşımaya bak. İşte, o zaman karanlıkta bile yolunu bulabilirsin.

Yaktığın her mum, verir bir gölgeye doğum.

Bir mum yakmak gölge düşürmektir.

Bazıları ışığın, bazıları gölgenin peşine düştü.

Karanlıkları bağlarıyla ateşe atıyoruz

Bilgili ışık saçar, bilgisiz karanlıkta yaşar.

Her arzunun bir nesnesi vardır ve her zaman karanlıktır. Masum dilek yok.

Çocukların kör karanlıktan korktuğu gibi bizde aydınlıktan korkarız, çocukların karanlıktan dehşetle beklediklerinden daha korkunç olmayan şeylerden...

Ben hatalar yapan bir insandım; birçok hata yapmıştım. Ben içinde ışık kadar karanlık da barındıran biriydim.

Güneş batmış olabilir, ama benim ışığım var.

1930’lu yılların aydınlık Türkiye’sini istiyorum.

Eğer güneşe akıllıca bakmazsak, karanlık içinde kalırız.

Her insan iki insandır; biri karanlıkta uyanık, diğeri ise aydınlıkta uykudadır.