Bir okumuşum tam 15 sene sürece... Ve okulumu kırmışım, kırılmışım dünümde. Şimdilerde ezbere büyüdüğümü anladım, tekdüze. Bilgilerimi çöpe attığım defterlerimde bıraktım ve soru kâğıtları artık yok önümde, tıpkı sorulan sorulara cevap olamadığı gibi. Verilen cevaplara kayıtsız kalanım. Ben talanım, ortadayım, çevremde bu koca şehir; elimde dumandan ibâret bir zehir, kibirle yıkanan insancıklar ortasında binlerce çocukluğum, çantalarına koymak için bekliyor geleceğini. Ben işte oydum, şimdi buyum! Önümüze bakıp da yönümüzü bulamadık, gözümüzü açıp da yolumuza varamadık, sözümüzü tutup da ileriye adım atamadık, adımızı karaladık ama temize çıkaramadık. Atamıza rüsvâyız, şimdi ben soruyorum sayın hocam; pişman mısın? Gelecek sizin eserinizdir, ezbere nesiller yoldalar; kırmızıda geçtiler. Yeşili beklemeden meydanı boş bulan her hergele mengene oldu, ülkemi yedi âfiyetle beni de. Siz diplomasına imzalarınızı attınız. Şimdi yine soruyorum sayın hocam, pişman mısın? İmzâlarınız ateşe verdi kibritin torpilini ve yandı okul önlükleri. Üniformalarda saklanan büyük teröristleri yarattınız, kararttınız; 25 senedir beklediğim aydınlık geleceğimi, biraz abarttınız!...

Muhafazakar Sanat diye bir kategori ancak bizde keşfedilebilirdi.

Bazen öyle diplomalı insanlar görüyorum ki, içimden bu kadar cehalet ancak eğitimle mümkündür.

Bu kadar cehalet ancak tahsil ile mümkündür.

Bu nasıl bir ülkedir ki Sevgi Masalı bilen tek bir kişi bulunmuyor?

Yarışlarım varışlara, demek bu rap varoşlara; küfür eşittir hür kültür, tenhâlarda dönüşür haykırışlara...

Bizim yetişme tarzımızda, eğitim sistemimizde yasakçı bir anlayışı var. Tartışma, sorgulama, araştırma ve eleştiri yok. Ezilmiş, bozulmuş, yasaklanmış, kalıplara sokulmuş, siyah beyaz dediğimiz mutlak doğrularla yatıp kalkan bir kültür, eğitim sistemimiz var. Biz halk olarak mutlak doğrulara teslim olmuşuz. Halbuki ne sosyal alanda, ne teknik alanda mutlak doğru yoktur.

Bir kültürü yok etmek için kitapları yakmanıza gerek yok. İnsanların okumayı bırakmasını sağlayın yeter.

Militarizm, Türkiye'de de düzenli biçimde sulanan bir bitki.

İnsanların birçoğu nezaket kuralı gereği ağzı doluyken konuşmazlar; fakat kafaları boşken konuşmaktan hiç çekinmezler.

Türkiye'de Batı'da göremeyeceğimiz kadar direniş kültürü var.

... Türkiye entellektüelleri, uzmanları, aydınları, partilileri Türkiye'yi yiyorlar. Argo anlamıyla yiyorlar. Yani Türkiye'yi aptallaştırıyorlar. Dönemlere ad verirsiniz. Bu dönem de aptallaştırma dönemi.

Gulu gulu dansı zencilerin yaptığı danstır. Zenciler de kültürsüzdür, bilgisizdir.

Milletimiz pek aptal, pek de cahil. O yeni düzen nerede, biz neredeyiz. Bu milletle gel de yeni bir düzen kurmaya kalkış.

Hint milletinin yüzde 90’ı ülkenin dini tarikatları tarafından kullanılan aptallardır. Açık söylüyorum, Hint milletinin yüzde 90’ı aptaldır. Sizlerin kafalarınızın içinde beyin yok. Sizi yönlendirmek o kadar kolay ki.

Düşünmek çoğu insan için dünyadaki en büyük işkencedir.

Beyin ölümü gerçekleştiği halde aramızda gezen insanlar var.

Hiç bir şey, kitle kültüründeki yozlaşma kadar çabuk bulaşmaz.

Ah, kutsal budalalık!

Ne şaşırıyorsunuz bre reziller! Yoksa oyun oynamak sizinle devlet yönetmekten daha iyi değil mi?