Hayatınızın değerli anlarını sonradan pişmanlık duyacağınız şekilde harcamayın.

Zamanınızı ve enerjinizi harcayacağınız şeyi seçmek, hayatınızda alacağınız en önemli kararlardan biridir.

Yaşlılık, derin bir iç çekiş, yanılmış bir çocukluk olmasın.

Yaşarken anlayamadıkları değerleri, öldükten sonra anlamanın kimseye faydası yok. Sevdiğinizi dirileştirmenin yolu, hayatın tazeliğinde itiraf ve ifade etmektir.

İnsan bir şey yapmaya hep geç kalırdı.

Hayattaki tek pişmanlığım, başka biri olamamam.

Ne de olsa hepimiz ölümden sonraki pişmanlığın bir anlamı olmadığını biliyoruz.

Hayata neyle başlarsan başla, sonunda gurur ve aptallık kalıyor elinde! Oysa neler istemiştik hayattan!

Doğduğumda beni vurmalıydılar, şimdi bu kasırganın içinde takıldım.

Aşka harcanmayan zaman, ziyandır.

Hayatta unutamayacağımız en büyük pişmanlık, pişman olurum diye yapmadıklarımızdır.

Doğrusu benim yaşantım hayal kurarak ölmekmiş...Hayatın tadını çıkarma sanatını ancak hayatın sonuna bu kadar yaklaştığımı gördükten sonra öğrenmiş olmam da çok tuhaf!

Yaşadığımı sanıyordum ben, oysa sadece hayata hazırlanıyormuşum.

Olmuş bitmiş, düzeltilmesi elde olmayan şeyler için acınmakta boştur oysa.

Ne var ki insan ekmekle yaşar önce...

Hayat öyle lanet bir şey ki; ya yanlış zamanda doğru insanı karşına çıkarır. Ya da yanlış insanla, zamanını harcatır.

İnsan ölürken yaptıklarına değil, yapamadıklarına pişman olurmuş. Son nefesinizde yapamadığınız şeyler için üzüntü duyun.

Hayat ancak bir kere oynanan bir kumardır, ben onu kaybettim. İkinci defa oynayamam...

Ben zannediyordum ki ömürlerimizin teknesini istediğimiz sahile götürmek için yalnız onun dümenini ele almak kafidir... Şimdi anlıyorum ki değilmiş... Yollar görünmez kayalarla doluymuş... Onlara çarpmamak lazımmış... Daha fenası gizli cereyanlar varmış ki insan onlara kapıldığı zaman yolun değiştiğini, gittikçe uzaklaştığını farkedemezmiş... Ta kendisini başka sahillere düşmüş görünceye kadar...

Önceliklerimi seçmek zorundayım. Kimse her şeyi yapamaz.