Övgü ve sövgü, yazı-tura gibi aynı cehaletin iki farklı görünüşüdür.

Üniversiteye girip de çıkamayanlara profesör denir.

Çık arenaya, eleştirileri unut, sana verilen günlerin armağanıyla özgürce ve büyük oyna!

Seninle aynı fikirde olmadıklarını söyleyenlerden korkma, seninle aynı fikirde olmayıpta bunu söyleyecek cesareti olmayanlardan kork.

Bunları da herkes söyleyemez yani sıkar biraz yani sıkar sıkar.

Dürüst insanların sahte öğretmenleri ihbar etme ve sahte tanrılara saldırma zamanı geldi.

Elbette öyle olmalı ve bilim insanlarımız cesurca eleştirilmeli.

Bu ülkenin Yüksek Seçim Kurumu tarafsız kalması gerektiğini söyleyemiyorsa, kimse cesaret edemiyorsa kim cesaret edecek? Allah'tan korkmayan biz cesaret edeceğiz.

Necip Fazıl tanıdığım en zeki adam, tanıdığım en cesur adam ama tanıdığım en ahlaksız adam!

Senin cahilliğin rahat etsin diye kendimi sansürleyemem.

Mevcut koşulların kötülüğünü fark eden her kimse, onları ifşa etmek için sesini yükseltmek ve böylece insanların gözlerini açmakla görevlidir.

Asla eleştirilmek istemiyorsanız, lütfen yeni bir şey yapmayın.

Yenilik yapmak eleştirilmeyi göze alma cesareti ister.

Her çağ, özellikle de bizim, bir Diyojene muhtaçtır; ama zorluk, bir olma cesaretine sahip ve bir taneye katlanacak sabrı olan erkekler bulmaktır.

Türk hakemlerini toptan suçlamak istemem. Tarafsız olurlarsa maçları çok iyi yönetiyorlar. Bu işin asıl suçlusu federasyondur.

Alman üniversitelerinde de Maocular var. Onlar da bizimkiler gibi türlü edepsizlikler etmektedirler. Boykota zorlama, işgal, molotofkokteyli ve bunun gibi şeyler... Bu defa Alman üniversitelerinden birinin profesörleri: — Biz bu edepsizlere hocalık etmeyiz! diye grev yapmışlar. Öğretim üyeleri arasında bizim kızıl asistan ve doçentler gibi Maocu öğrencilerin suç ortakları yokmuş demek. Çünkü bizim üniversitelerde kışkırtıcıların çoğu asistan, doçent hatta profesör!

Alacaksın eline bıçağı Ya Allah Bismillah deyip koçu cennet çiftliğine göndereceksin! Öyle kelebek cesetlerini çatalla toplayan kahvaltılık mıymıntı artistliğine soyunmayacaksın!

Samimiyetle, duyguyla, bilgiyle, mizahla, tarafsızlıkla yapılan muhalefet, çifte su verilmiş çelik gibi oluyor. Ona kimsenin itirazı kalmıyor. Ama hakaret, iftira, takıntı, lakap takma, haksızlık gibi şeyleri muhaliflik gibi sunmaya kalktığınız zaman iş değişiyor. Onları okudukça şunu düşünüyorum: Bu tavır özünde iktidara muhalif değil, tam aksine müttefik bir tavırdır. Ki o da takıyyenin bir başka türüdür.

Nice anlı şanlı köşe yazarları tanıdım ki, sofralarda, arkadaş ve eş dost sohbetlerinde ahkâm keserler, konuşurlar, bol kepçe eleştirirler. Konuşurken mangalda kül bırakmazlar. Bazen 'bunları yazsana!' derim. Fakat yazamazlar. Konuşmak kolaydır, yazmak zor! Korkarlar, işlerine gelmez! Masa başında 'aslan' kesilenler, yazı yazmaya gelince 'evcil kedi' olurlar! Aslanlık orada biter!

İçinizden ne geliyorsa öyle yapın. Nasıl olsa biri çıkıp sizi eleştirecek. Yapsanız da size lanet okurlar, yapmasanız da.