Tembel bir aptal sevimli olabilir, çalışkan bir aptal ise tehlikeli ve ürkütücüdür.

Kibir, aptallığın daniskasıdır. Kibirli insanlar, bana gülünç geliyor. Aptal geliyor. Herkes gibi, bir gün sen de toprak olacaksın kardeşim. Zeki insan kibirli olamaz, mümkün değil!

İnsan düşüncesinin tarihi, insan budalalığını ortaya koyar.

Kimse "vazgeçilmez" değildir ve hiç kimse kendini vazgeçilmez sanan biri kadar "aptal" değildir.

İnsan kendine özgü şekilde olağandışı bir yaratıktır. Ateşi keşfetti, şehirler inşa etti, muhteşem şiirler yazdı, dünyaya çeşitli yorumlar getirdi, mitolojik imgeler yarattı. Ama aynı zamanda hemcinslerine savaş açmaktan, çevresini yok etmek gibi yanılgılara düşmekten bir türlü vazgeçmedi. Terazinin bir kefesine yüksek zihinsel meziyeti, öbür kefesine aptallığı koyduğunuzda neredeyse dengede kalır.

Düşünebilen herkesin insan olması, insan olan herkesin düşünebildiği manasına gelmiyor ne yazık ki.

İnsan sevince aptallaşır.

Bir insanın hayatını kırabilecek en önemli şey, muazzam bir haksızlığa uğramışlık duygusudur.

Yurdumuzun insanları çok zeki...Topraklar altında kalmış pırlanta madeni gibi.

İşin başından beri insan, haksız olanı haklı çıkartmak için Tanrı'yı kullanmıştır.

Şükür ki yüz tane ahmak bir araya gelse bir tane akıllı adam etmez.

İnsanların kader dedikleri çoğu zaman sadece kendi kendilerine yaptıkları aptal oyunlar.

İnsan zekasının diğer canlılardan daha üstün oluşu, insanın çektiği ve çekebileceği acıların da diğer canlılardan daha fazla olması ile sonuçlanmıştır.

Aptal birinin sersem bilincinde yansıyan tüm görkem ve hazlar, rahatsız bir hapishanede Don Kişot’u yazan Cervantes’in bilinci karşısında çok yoksuldurlar.

Kitaplar bize ne tür eşekler ve aptallar olduğumuzu hatırlatmak içindir.

Nasıl olur da bu kadar zeki yaratıklar; birkaç istenmeyen türü; bütün çevreyi kirletecek, kendi türünü dahi hastalık ve ölüm tehdidi altına sokacak bir yöntemle kontrol altına almak isteyebilir?

Zeki adamlar söyleyecek bir şeyleri olduğu için konuşurlar. Aptallar, konuşmaları gerektiği için.

Delilik şüphesiz aptallıktan iyidir. Delilik var olmuş bir zekanın yok oluşudur; aptallık, var olmamış bir zekanın var olmamaya devam edişidir. Deliliğin hiç olmazsa mazisi şanlı. Aptallığın şerefli bir tarihi bile yok...

Sadece aptalların ciddiye alındığı bir dünyada yaşıyoruz. O halde "beni anlamıyorlar" diye üzülmek niye?

Zeki insan, kendisini kendi aptallığından koruyarak yaşar; aptallığını, ortaya çıkar çıkmaz anlar ve onu yok etmeye çalışır; oysa aptal insan, kendi aptallığına, koşulsuz olarak, büyülenmişçesine teslim olur.