Eğer Tanrı var olmasaydı, onu icat etmek gerekirdi.

Ben sürekli', 'Tanrı', "kavramına başkaldıran bir yapıyı taşıdım. Bu bir evrimsel süreç içinde bir gelişme niteliğinde oldu. Söylerdim, Tanrı ile kavga ederdim. Arkasından tövbe estağfurullah derdim. Örneğin, Kur'an Allah sözüyse Kur'an'daki kölelik niye? Niye insanların bir kesimine 'sen kölesin', 'tamam olur, kölelik de olur' denmiş? Madem Allah'tır köleliği kaldırmalıydı, kimine köle kimine özgür dememeliydi...

Ateist ya da Tanrı karşıtı biri değilim ama benim inancım, ibadet etmek için bir yere gitmenize gerek olmadığı, bunu yapmak için bir eve gitmenize gerek olmadığı ve Tanrı'nın sizin ve bende bulunduğudur. Şeytan da öyle, cennet ve cehennem de bu dünyada yaşadığımız yer. Herkesin dua ettiği Tanrı bu kadar harika bir Tanrı olsaydı, insanların bu kadar korkunç acı çekmesine neden olmazdı.

Tanrı, cehalet mantığının imal edebileceği her önermenin altında yer alıyor.

Persler, Asurlar, İbraniler “bilgi peşinde” koşmamışlardır, çünkü gerçeğin Tanrı olduğuna inanmışlardır.

Tanrı'nın en yüce övgüsünün, Yaratılış'ın bir yaratıcı olgusuna gerek duymayacak kadar mükemmel olduğunu düşünen ateistlerin onu reddetmesinde yattığı bile söylendi.

Benim dinim, benim kişisel konumdur. O benim kişisel hayatımı, kişisel ahlakımı yönetir. Ve benim dinsel felsefem benimle inandığım Tanrı arasındadır; aynen diğerlerinin dinsel felsefesinin onlar ve Tanrı arasında olduğu gibi. Ve bu en iyi olan yoldur.

Doğaya ve doğanın tanrısına dönmeliyiz.

Tanrıları yaratan korkudur.

Tanrı için sıfır kanıt var.

Tanrı sevgidir.

Tanrı var ama ben inanmıyorum ya da Tanrı yok ama ben inanıyorum önermeleri paradoksal bir şekilde eğer Tanrı varsa inanmak anlamsızdır, eğer Tanrı yoksa inanma bir zorunluluğa dönüşmektedir anlamına gelirler. Eğer bir şey yoksa ona inanmak lazımdır. Öyleyse Tanrı'ya inanmak o'nun varlığından, belirginliğinden ve şu anda buradalığından kuşkulanmak demektir.

Eğer kişisel bir tanrıya inanmıyorsanız, hayatın amacı ne sorusu sorulamaz ve yanıtlanamaz olacaktır.

Ben, Tanrı'nın her yüreğe özgürlük içinde yaşama arzusunu ektiğine inanıyorum.

Korkunun, tanrı fikrini ortaya çıkardığı gerçeği, belki de böyle önemli bir konunun bu kadar basit bir açıklaması olması nedeniyle doğru görülebilir.

Eğer Tanrı var olmasaydı, onu icat etmek gerekirdi.

Ben tanrıya inanmayan biri değilim. Ben tanrının olmadığını bilen biriyim...

Aklımız Tanrı'nın bir hediyesi ise ve inancımız hakkında aynısını varsayarsak, Tanrı bize uzlaşmayan, zıt iki hediye vermiştir demek.

Bizi yargılayan, yardım dilediğimiz dışsal tanrı kavramının zamanla azalıp sonunda da yok olacağını düşünüyorum.

Ateist, "Tanrı yoktur," demez; "Tanrı derken ne kastettiğinizi anlamıyorum. Bende Tanrı diye bir fikir yok.