En fenası, kötülüğün varolması değil, onun iyiden ayırt edilmemeye başlanmasıdır.

İyi ile kötü yine ayrı kalmak zorundaydı; iyi ormanda, kötü de sarayda.

Dünyanın en iyi insanlarının bile kötülük yaptığı olur, en kötüler niye sürekli kötülük yapsınlar ki?

İyilik, kötüyü hayal edebilir, ama kötülük, iyiyi hayal edemez.

Şeytan bir kardeşi bana yakınsa nasıl alabilir?

Suçların geleceğini iyiliklerin geçmişi yapar.

Kötü insandan kurtulmak mümkün değildir; önemli olan kötü insanı iyi şeyler yapmak zorunda bırakmaktır.

İyilik sonuçtur kötülük sebep, iyilik uzun kötülük kısa sürer, iyilik yavaş gelir yavaş gider, kötülük hızlı gelir hızla kaybolur gider, iyilik yüzeyseldir kötülük derin, iyilik dengeyi bozar kötülük kurar ve dahi iyilikten sonra kayıp kötülükten sonra kazanç gelir; buna rağmen ama her kötü bu kadar kötüyken bile bir iyi bulmak, kötüyken bile düşmeyen kıymetinin algılandığını sınamak için kötüdür.

İyi insan talihsizlikleri tahammül edilemeyecek kadar büyüdüğünde hayatı terk eder;kötü insan da ziyadesiyle müreffeh ve muzaffer anında.

Din, insan haysiyetine bir hakarettir. Din olsa da olmasa da iyi insanlar iyi şeyler, kötü insanlar kötü şeyler yapar. Ama iyi insanların kötü şeyler yapabilmesi dini gerektirir.

Belki bütün insanlar haindi. İyiler yalnızca yol ayrımına gelmemiş hainlerdi.

Sevgiden yana olmayan ahlak, karanlıktan yanadır.

İyilik demek kimseye kötülüğü dokunmamak değil, kötülük yapacak cevheri içinde taşımamak demektir.

Kötü bir şey yaptığım zaman kendimi kötü hissediyorum. Ve iyi bir şey yaptığımda, iyi hissediyorum.

İyilik ve kötülük kavramlarını aklından çıkarma, başkalarının sözleri, eylemleri seni etkilemesin. Modern dünyanın göz alıcı yapaylıkları seni bozmasın. Yalın ve düz bir yaşam sür, zenginin sarayına da, yoksulun kulübesine de gönül rahatlığıyla, açık alınla gir.

İyi olan, birey için değil, tüm ırk için güzel ve iyi olandır.

İyi görüp beğenen yani düzgün insan kanuna sarılır.

Edep, devlet başkanları ve benzeri kişilerin tabiatına yerleşince bunu neticesi olarak iyilikler çoğalır, bunlar iyi olarak görülüp beğenilir. Böylece halk da bunların gerçek olduğuna inanır ve iyiliklerin kabulünde birleşir. İşte istenen istikamet budur.

Mertlik duygusunun boş bıraktığı bahçelerde, kalleşlikler, çirkinlikler, kötülükler boy atar, yaşamanın tadı kaçar.

İyiler yine kaybetti İran'da. Hep öyle olmuyor mu? Burada ya da orada.