Tarih çığlıklarla ve imajlarla doludur ve bunlar birbirlerini dürtüp dururlar.

Gideceğim, ama asla ölmeyeceğim.

Birilerinin başı belaya girer ve beladan kurtulur. Insanlar bu hikâyeye bayılır.

Hayatta harika vakit geçiren, iyi arkadaşları olan, iyi bir ailesi olan bir insan olarak hatırlanmak isterdim. Ve aslında bundan daha fazlasını isteyebileceğimi sanmıyorum.

Mufassal kıssa başlarsın garip efsane söylersin

Akıllı adamın söylemleri yerin 10 kat altına gömülü. Yazıtlarım kulakta kalıcı, ancak kalem ölümlü.

Edeple gelen edebiyat rapi onure etti şükür. O kokan ağızlardan çıkan rap sade küfür. Ben Türkçe rapi öldürdüm, sizler yaşatacaksınız. Ben artık kendimi buldum, sizler sapıtacaksınız!

Beni devirmek çok kolaysa tarihinden adımı sil.

Aslında keşke Ferhat Gedik ve Eren Bülbül hayatta olsaydı ve biz bu filmi çekmeseydik. Dolayısıyla buruk başladık ama ‘Bu hikâye tarihe de kalsın’ diyerek içimizi rahatlatıp yolculuğa devam ettik. Aslında hem Gedik’in hem de Bülbül’ün bir kez daha tarihe geçmesi adına bir hareket olduğu için mutluyum, o anlamda umutlu bir film.

Hayattan ders alsaydık tarih tekerrürden ibaret olmazdı ama ne yazık ki biz hafıza kaybı yaşayan bir toplumuz.

Dıştan bakılınca tarih, eski günlerden ve devletlerden, eski çağlarda geçen olaylardan haber veren bilim olmaktan öteye geçmez. Ağızdan ağıza geçen sözler, öyküler anlatılır. Anlatılardan özdeyişler çıkarılıp sergilenir. Toplantı yerlerinde kalabalık belirdiği zaman bunlarla eğlendilirilir dinleyenler.

Unutanlar, unutanlar

En hayırlı miras edeptir.

En hayırlı miras edeptir.

Dünyada, tarih bilinci böylesine köreltilmiş başka bir toplum olmasa gerek. Osmanlı'yı, ortaya koyduğu köklü ve çok yönlü mirasıyla ve misyonuyla değerlendirmek ve anlamlandırmak yerine, sadece ya hamasi nutuklar atarak, ya da şaşırtıcı bir şekilde karalamaya çalışarak Osmanlı'yı anlayabilmemiz mümkün değildir. Oysa Osmanlı'nın mirasını ve misyonunu en çok bugün anlamamız gerektiğini düşünüyorum.

Hayatı kendim için yaşamıyorum. Ve korkmuyorum hiçbir şeyden. Başıma gelecekleri de biliyorum. Her şeye rağmen, düşmana inat yaşayacağız. Yarın bizim çünkü. Biz öleceğiz ama çocuklarımız bırakacağımız mirası taşıyacaklar yüreklerinde. Ve onların yürekleri bizim altında ezildiğimiz korkuları taşımayacak.

Bir hikaye düşünüyorsanız, o hikayeyle ilgili ipuçları başka filmlerin, romanların içinde gizlidir. Sizin onu yakalamanızı bekliyor. Onun için yazar arkadaşlara önerim bir dizi, film izlerken yanınızda not defteri bulundurun. Hiç umulmadık, çağrışımlarla dolu olabilir filmler, kitaplar ve sanat eserleri. Bu bir resim olabilir, bir filmde bir adamın veya bir kadının köpeğiyle yürümesi olabilir. Bir iş üzerine çalışıyorsanız, gördüğünüz her şeye 'Burada benim hikayeme yarar ne var?' diye bakın. Kendimden örnek vereyim 'Av Mevsimi' filmi, ressam Yavuz Tanyeli'nin bir deseni üzerinden çıktı. Yani 'Ben sanat filmi yapacağım, bana hırka bulun' diye film olmaz.

Bütün olumsuz etkilere rağmen öz müziğimiz gönüllerde kaldı ve kalmaya devam edecek.

Adam geçen haftaki derdini hala hatırlıyorsa, hafızası çok iyi demektir.

En temel düzeyde, bilgisayarlar benim kitaplarımda insan hafızasının bir mecazi öyküsü. Hafızanın nasılları ve niyeleriyle, kendimizi kim ve ne olarak tanımlama biçimlerimizle, hafızanın nasıl da kolay bir biçimde yenilenmenin konusu olabildiği ile ilgileniyorum Neuromancer ’i yazarken, bu ilgilendiklerimin pek çoğunu bilgisayar mecazı ile ilişkilendirebilmek harika bir şey oluyordu.