Hesaplamanın amacı, sayılar değil, içgörüdür.

Önemli olan görünen şey değildir, insanla ilintili bir şeyin iyice görülmesidir, hem ne olursa olsun.

Sen de biliyorsun ki biz hepimiz aynı sebepten dolayı matematikçi olduk; tembeliz.

Her şeyde ahlâk vardır, sen onu bulmayı bilirsen.

Değerli olan her şey, değer verdiğimiz kadar var.

Dünyada anlamsız hiçbir şey yok. Hepsi senin onlara bakış biçimine bağlı.

Neye güldüğümü biliyor musun? Yazarlığı meslek olarak yazmışsın. Bu kulağıma bugüne kadar duyduğum en incelikli laf dokundurması olarak geldi. Şimdiye kadar ne zaman mesleğini yazdın? Yazarlık senin dininden başka bir şey değil.

Oysa, gerçek ya da yalan, belge her şey değil; aslolan, insanın o belgeyi nasıl ve nereden okudugu.

Her şey bir şeye nasıl baktığınıza bağlı.

Her şey sözcüklere vermek istediğin anlama göre değişir.

Bir daha dünyaya gelmek istesem, yazar olmak isterdim.

Bir şey söylemek istediğin için yazmazsın. Söyleyecek bir şeyin olduğu için yazarsın.

İlhamım özellikle 1950'lerde yazar H.C. Artmann. Bana, bir şey söylemek istiyorsan, dilin kendisinin söylemesine izin vermen gerektiğini gösterdi, çünkü dil, genellikle, kişinin iletmek istediği içerikten daha anlamlıdır. Müzik ve beste eğitimim daha sonra beni bir tür müzikal dil sürecine götürdü; bu süreçte, örneğin çaldığım kelimelerin sesi, tabiri caizse onların iradesine karşı gerçek anlamlarını açığa çıkarmak zorunda kaldı.

Matematiksiz fizik anlamsızdır.

Olaylar, kişilerin verdikleri anlamlarla ilgilidir.

Önemli olan baktığın şey değil, baktığın şeyin sende neler uyandırdığı.

Meslekler içinde hiç sevmediğim tenekeciliktir; eğrilmiş bir tenekeyi, küçük çekiç darbeleriyle düzeltmeyi bir meslek edinmeyi hiç anlayamıyorum. Sesi veriminden kat kat fazla olan bir meslektir; en küçük bir yaratıcılık taşımıyor ve gelişmiş bir tenekeci bilmiyorum.

Üç ihaneti yaşıyoruz. Bir, kemalistlerin kemalizme ihanetidir. İki, müslümanların islama ihanet tarihindeyiz. Üç, meslek ve/veya kariyer sahiplerinin mesleklerine ihanetini görüyoruz.

Doğru peşinde koşmak, bir savaşa razı olmak anlamındadır.

Mükemmel, dört başı mamur, bir çöküş tablosunun önündeyiz; her çöküş, dirijanları babında bir miyobi veya aymazlık halidir, bunu da tekraren müşahede edebiliyoruz. O halde Cumhuriyet'in zıddı kadroları yetiştirmeyi ve Cumhuriyet'i zıddına teslim etmeyi, teslimiyetçilerin anlamaları imkansızdır; buna 'anlaşılmazlık' teoremi' diyebiliriz.