Benim müziğim o kadar ağlıyor ki, sözlerimde gülemiyorum.

Ne çaldığınız değil nasıl çaldığınız önemlidir. Bahsettiğimiz arabeskmiş, popmuş, türküymüş falan bunların özünde anlattığı şeyler aynı insanların aynı duyguları. Sadece onları çalma ve icra etme biçimleri farklı.

Ben şarkıları söylerken aslında şarkılar beni söylüyor.

Müzik, söylenemeyen ve hakkında sessiz kalmanın imkânsız olduğu şeyleri ifade eder.

Müzik duygunun kısaltılmış halidir.

Müzik, insan kalbinin en güzel tutkusudur. Dinlediğiniz, dinlemekten zevk aldığınız, sevdalandığınız müzik, ruhunuzun, kalbinizin, duygularınızın en güzel yankısıdır. Bu yankının bir tek adı vardır evrende: Şarkı.

Müzik duygunun kısaltılmış halidir.

Şarkılarla aranızda özel bir bağ varsa, bu kişiliğinize de yansır. Hayatınız boyunca o birkaç şarkıdaki hissin peşinden gidersiniz.

Hiçbir şeyi boyamayan müzik sadece gürültüdür.

Kelimelerin başarısız olduğu yerde, müzik konuşur.

İnsanlar, en kederli ve en sevinçli olanlarda gözlemlediğimiz üzere büyük tutkularını şarkı yoluyla ifade ederler.

Ben hissedercesine şarkı söylüyorum.

Orhan Gencebay müziği apayrıdır. Hem duygusu, sözü ve müziği bütündür. Orhan Gencebay bir kişilik göstergesidir. Doğruluk, edep, ahlak, tevazu... Üstadı seviyorum. Orhan Gencebay’ın tasavvufa ve maneviyata bakışını da sağlam ve güzel görüyorum.

Genellikle bestecinin bestesi, şarkıcının sözle sarf ettiği melodiden ibaret oluyor. Geri kalan bütün müzik ‘aranjman’ dediğimiz şey oluyor ve onların hepsi bir bütün olarak tınlıyor. O yüzden matematik değil ben daha çok duygulara önem veririm.

Her gözyaşının ayrı bir anlamı vardı. Her damlanın hangi zamanda, hangi mekânda, hangi kişiyle paylaşıldığı önemliydi. Gözyaşları ne kadar çok şeye tercümanlık yapıyordu! Damladığı, süzüldüğü, aktığı veya kana dönüştüğü zaman, hep ayrı manaları vardı. Gözyaşları gizli duyguları açığa vuran mektuplar gibiydi.

Ben aptal mıyım? Neden albüm yapayım? Hem boşuna para pul gidecek hem 10 şarkı yapacağım, yarısı boynu bükük kalacak. Bu yüzden ölene kadar albüm yapmayacağım.

17 yaşında kendi şarkılarımı söylemek için yola çıktım. Yapıtlarımdaki müzikal kurgu, şiirsel ve düşünsel boyutlar, albüm kapaklarından yansıyan vizyonlarla iç içe geçerek bir anlam bütünlüğü oluşturuyor. Çok geniş bir ruhsal alana yayılan “İlhan İrem Müziği” yapıyorum. Zamansız, mekansız vuslatlarda.

Hiçbir yapay katkı içermeyen, sadece şarkılarla inşa edilmiş bir yol bu. Duyarsızlık cehennemini reddedenlerin kendi cennetlerine kanatlandığı kalabalık bir yol var şimdi. Hiçbir yapay katkı içermeyen, sadece şarkılarla inşa edilmiş bir yol bu. Düşüncenin sınırsızlığınca, yolcusunu her defasında derinlerdeki başka başka uzak ülkelere götüren şarkılar.

Şarkılar durmadan ayrılık ve ölümü söylüyor.

Benim için şarkı yaparken önemli olan insanların ne düşündüğü değil benim hislerimi nasıl aktarabileceğim.