Bir şeye sahipsen ama onu veremiyorsan, ona sahip değilsin. O sana sahip.

Özgürlüğün yolunu kapatan servet değil servet tutkunluğudur.

Hala beklentileriniz tarafından yönlendiriliyorsunuz.

Hiçbir şeyiniz yok. Hiçbir şeye sahip değilsiniz. Hiçbir şey sizin malınız değil. Özgürsünüz. Sahip olduğunuz tek şey ne olduğunuz ve ne verdiğinizdir.

Özgürlük sınırsız bir bağımlılık ihtiyacından kaynaklanır.

Şehirde başkasına bağlısın. Şehirde yaşamak doğada yaşamaktan daha zor. Çünkü şehirde birisi iş verecek, para kazanıp alacaksın, ama doğa zaten sana iş veriyor. Atın yediği bitkileri, arının konduğu çiçeği yiyebilirim. Para kazanmak için kişiliğini kaybedenler bile var. Doğada mert olmazsan ayakta kalamazsın. Dürüst olacaksın, o da dürüst sana.

Büyük bir servet, büyük bir köleliktir.

Para insanı kendine karşı esir yapar.

Godot'ya mı? Godot'ya mı bağlıyız? Ne aptalca bir düşünce bu! Söz konusu bile olamaz! (bir an) Şimdilik!

Kanatları altınla kaplı kuş uçamaz.

Yapılan bir iyiliği kabul etmek, özgürlüğü satmaktır.

İşadamları, özgürlüğü maddi bir nitelik olarak önermeye çalışarak bozdular.

Kırdım diyorsun zincirlerini; evet köpek de çeker koparır zincirlerini, kaçar o da uzaklara ama halkalarını boynunda taşıyarak.

Amacım zamanı satın almak. Mülk edinmek gibi bir derdim yok. Mülkiyet hırsızlık gibi bir şey. Sevmiyorum işte. Biz kuşak olarak böyleyiz. Bize sevmeyi, bir şeylere bağlanmayı öğretmediler. O tarafımız gelişmedi. Benim tek bir düşüncem var; çıplak geldim, çıplak gideceğim. Ben dünyanın bir parçasıyım, şurayla ve bedenimle sınırlı değilim. Bir şeyler yanlış gidiyor, birileri acı çekiyor. Ben de çekiyorum aynı acıyı. Altıma son model bir araba çekip, güzel bir ev alınca mutlu mu olacağım yani? Hayır olmam. Aramızda mutlu olanlar varsa zekalarından şüphe ederim, bir de gözlerinden. Çünkü iyi görmüyorlar!

Her şeyden vazgeçene kadar, hiçbir şeye sahip olamazsınız.

Yazık ! İnsanlar neden niteliklerini hayvanlarda görülenlerden üstün tutup böbürlenirler, bu onları sadece daha bağımlı varlıklar yapar. Güdülerimiz yalnızca açlık, susuzluk ve arzusuyla sınırlı olsaydı, hemen hemen özgür olabilirdik.

Kendine ait hiçbir şeyi olmayan bir varlık nasıl cömert olabilir? Özgür olmayan bir varlık nasıl erdemli olabilir?

İnsanların inancı ya vardır ya da yoktur; ikisi birlikte olmaz. Yerlilerin inancına göre maddesel nesneler korkuya yol açar. İnsanlar ne kadar çok mala sahipse, o kadar çok korkarlar. Ve olasılıkla sadece bu nesneler için yaşarlar.

Bir mala bağlılık, malın sahibine daima ölüm getirir.

İnsan, özgür doğuyor değildir. İnsan, çok zayıf, emen bir varlık olarak doğar. Anne-babasının koruması olmadan, toplum tarafından anne-babasına sağlanan koruma olmadan o, hayatını sürdüremezdi.