Özgürlük, kimseden bir şey istemek zorunda kalmamaktır.

Hiçbir zaman bir tek devlet, bir tek millet bütün dünyaya hâkim olamayacaktır; çünkü fertlerin de, milletlerin de en çok nefret ettiği şey esârettir.

Benim önüme bir tabak iyi yemek koyup da boynumdan istedikleri yere çekeceklerse, dağdaki zayıf kurt gibi yaşamayı, o hali vakti yerindeki köpeğinkine tercih ederim.

Özgürlük denizi göremeyen kılıcın ucundaki ölü böcek gibidir.

Yaşam kendi içinde anlamlı değildir. Boş bir tuval gibidir. Anlamın yaşamın içinde yaratılması gerekir; anlam önceden verilmez. Sana özgürlük verilir, yaratıcılık verilir, sana yaşam verilir. Anlam yaratmak için gerekli olan her şey verilir. Anlamı oluşturan temel unsurların hepsi verilir ama anlam verilmez. Anlamı sen yaratmak zorundasın. Üzerine bir resim yap.

Doğarsın, hayatının bazı kısımlarını inşa etme özgürlüğün vardır. Ama ölümde seçme özgürlüğü yok. Yapılacak tek şey, yaşayacağın zamana mümkün olduğunca mana yükleyebilmek.

Hayatın hedefi özgürlüktür. Özgürlük olmadan hayatın anlamı yoktur.

Hâlâ bu dakikada bile, bir milyondan ziyade masum Türk'ün, Küçük Asya ovalarında ve yaylalarında, evsiz ve ekmeksiz, serseri gibi dolaştıklarını da hatırlatmak isterim. Efendiler, çok ıstırap çektik, çok kan akıttık, bütün medeni milletler gibi hürriyet ve istiklal istiyoruz.

Hayat öyle bir biçimde olmalıydı ki, her anı anlamlı olsun!

Bağımsız olmayan bir ülke bakımsızdır.

Güç ancak ölüleri korur.

O kadar çok tanımı var ki şiirin. Neredeyse herkes için farklı bir anlamı, farklı bir duruşu var. Yine de insanın kalbinden geçenleri, içinden geldiği gibi ortalığa dökmesi diye bir tanım getirebiliriz belki.. Benim içinse şiir, kendimi ifade etme yöntemi. Bir çeşit konuşma. Ya da hatıralara uğrama metodu. Hayatın koridorlarında savrulup giderken , "bir dakika ben de buradayım" diyebilmektir diye düşünüyorum.

Şiirden önce aşk vardı, şiirden sonra ölüm var.

Kahrolsun sefil esaret! Yaşasın şanlı ve güzel ölüm!

Kahrolsun sefil esaret! Yaşasın şanlı ve güzel ölüm!

Olmaz mı? Bağımsızlık var, özgürlük var. Onun için çalıyorlar orada. Alet olarak boş olabilir ama düşünce olarak öyle. (Muhabirin vuvuzelayı göstererek, hocam hiçbir şey yok içerisinde demesi üzerine)

Hayvanları kafeste görmeye tahammülüm yok. İnsanlar özgür olmalılardır.

Cihad içinde geçen bir hayat, kölelikten çok daha iyidir.

Bizler ayrılıkçı değiliz. Ayrılıkçı; bir kimseden ayrılmaya çalışan kimsedir. Biz kimseden ayrılmadık, çünkü; kimsenin parçası da değildik!

Benim için hayat, nefesi ilk aldığımda değil, ilk tuttuğumda başladı diye düşünüyorum.