Geçmişi değiştiremezsin ama gelecek hünüz avucunun içindedir.

Geleceğinizi kendi haline bırakamazsınız!

İstersek Gelecek Güzel Gelecek!

Gelecek Peşinizde!

Ben alkışı çok seviyorum. Bu hastalıktan dolayı oyunculuğa yöneldim. Bir şey yapalım da takdir edilsin derken oyuncu oluyorsun. Dolayısıyla haftada iki kez bu kadar alkışlanacağın bir iş var mıdır bilemiyorum. Oysa çocukken uçak mühendisi olmak istiyordum. Enteresan uçaklar yaratmak istiyordum. Bir gün bir şey oynadım, alkışladılar ve hayatım kaydı. Biliyorum ki, insanlar oyundan gülümseyerek çıktıktan sonra eve gidene kadar beni konuşacaklar, bu inanın bana yetiyor.

Başarılı olmak için, kalbiniz işinizde olsun, işiniz kalbinizde.

Futbolla yerim, futbolla uyurum, futbolla nefes alırım. Çılgın değilim. Sadece tutkuluyum.

Tutku hayattan daha güçlüdür.

Geçmişe saplanan, geleceğe adım atamaz.

Hayatta doyamadığım bir şey varsa o da para değil, çalışmaktır.

Yapılırken heyecan duyulmayan işler başarılamaz.

Yaptığınız şeye gerçekten inanmalısınız, bu konuda yeterince tutkulu olmalısınız, böylece gerçekten başarılı olmak için gereken saatlere ve sıkı çalışmaya katılacaksınız ve sonra başarılı olursunuz.

Tutkunu sürdürmelisin. Bir şey hakkında tutkuluysanız ve çok çalışıyorsanız, bence başarılı olacaksınız.

Sadece yapmaktan zevk aldığım şeyi takip ediyordum. Yani tutkumu takip ediyordum.

Organizasyonda ulaşılmak istenen gelecek için tüm çalışanlar arasında paylaşılan bir vizyon mevcut olmalıdır.

İnsan büyük tutkuları olan bir varlıktır, “hem önceye hem sonraya bakar.”

Dinle beni canı sıkkın: canını sıkma. Tetikte ol ama sakin dur. Bak göğsüne; bu da geçecek. İçine en ferahından binbir nefes dolsun bu gece. Bugün ne istemediğini anlıyorsun, yarın ne istediğini anlayacaklar. Gecenin elleri var, çayın demine bile iyi gelen. En güzeli yarının şu an demleniyor.

İçimden geldiği için yazıyorum! Başkaları gibi normal bir iş yapamadığım için yazıyorum. Benim yazdığım gibi kitaplar yazılsın da okuyayım diye yazıyorum. Hepinize, herkese çok çok kızdığım için yazıyorum. Bir odada bütün gün oturup yazmak çok hoşuma gittiği için yazıyorum. Ben, ötekiler, hepimiz, bizler İstanbul’da, Türkiye’de nasıl bir hayat yaşadık, yaşıyoruz, bütün dünya bilsin diye yazıyorum. Kâğıdın, kalemin, mürekkebin kokusunu sevdiğim için yazıyorum. Edebiyata, roman sanatına her şeyden çok inandığım için yazıyorum. Bir alışkanlık ve tutku olduğu için yazıyorum. Unutulmaktan korktuğum için yazıyorum. Getirdiği ün ve ilgiden hoşlandığım için yazıyorum. Yalnız kalmak için yazıyorum. Hepinize, herkese neden o kadar çok çok kızdığımı belki anlarım diye yazıyorum. Okunmaktan hoşlandığım için yazıyorum. Bir kere başladığım şu romanı, bu yazıyı, şu sayfayı artık bitireyim diye yazıyorum. Herkes benden bunu bekliyor diye yazıyorum. Kütüphanelerin ölümsüzlüğüne ve kitaplarımın raflarda duruşuna çocukça inandığım için yazıyorum.

Kişiyi kişi eden yaşaması değil, tutkularıdır.

Durursam ölürüm.