İnsanlar yoksul çünkü kendi kendilerini soyuyorlar. Söz konusu olan modern yaşamı kavramanın güçlüğü değil, ama kendi kişiliklerinden bir takım öğeler çalıyorlar.

Halihazırda yaşama biçimi olan yabancılaşma insanın insana uyguladığı insafsız bir şiddetle gerçekleşmektedir.

Hepimiz, bu denli çok birlikte olmamıza karşın, çok yalnızız.

En büyük intikam kayıtsızlıktır.

Her yanımı bir çeşit aldırmazlık duygusu sarmıştı.

Yakında sessizlik bir efsane olacak. İnsanlık sırtını döndü artık sessizliğe. İnsan egosunu şişirmek için günbegün vınlayarak, uluyarak, cırlayarak, gürleyerek, çatırdayarak, öterek, gıcırdayarak ve titreşerek... Gürültüye gürültü katan; insanlığı, yaşamın, düşünmenin, meditasyon özünden uzaklaştıran malineler, aletler icat ediyor. Böylece kaygılarını dindiriyor. Yarattığı insanlık dışı boşluk, gri bir bitki örtüsü misali, canavarca dört bir yana yayılıyor.

Sokaktaki insanların çoğu, sanki bambaşka bir şey düşünüyormuş gibi görünürler. O başka şey, genellikle paradır, ya da paraya çevrilebilir olandır.

Kendi hareketlerinin sorumluluğunu yüklenmeyen insanlar çoğu kez neler olup bittiğini umursamazlar..

Benden nefret ettiğini duydum. Eğer seni düşünecek vaktim olsa ben de senden nefret ediyor olurdum.

Demokrasicilik modern tekeneciliktir; bugün politika sahnesinde bir tek gelişkin tipe rastlanmaması da, buradan kaynaklanıyor. Gürültüsü çok büyük, verimi çok küçük bir iş oynanıyor.

Uzaktan tanıdık oluyorum yakınlaştığım bu yabancıya.

Bu dünyada insanların korktuğu tek şey öğrenmekti. Acıyı, susuzluğu ve üzüntüyü öğrenmek onların uykularını kaçırıyor, bu yüzden daha rahat döşeklere, daha leziz yemeklere ve daha neşeli dostlara sığınıyorlardı. Dünyaya olan kayıtsızlıkları bazen o kerteye varıyordu ki, kendilerine altın ve gümüşten, zevk ve sefadan, lezzet ve şehvetten bir alem kurup, keder ve ızdırap fikirlerinin kafalarına girmesine izin vermiyorlardı.

İnsanı kendine ve topluma yabancılaşmaktan alıkoyacak, içerisinde gömülü bulunduğu hâlden çıkartacak olan tarih bilincidir.

Kilimler üzerinde sere serpe
Deir Morran'da,
Sabah fincanları boşalırken
Yanımda Omm Kolthum,
Kimin umurunda
Chalcedon'da askerlerimizi mahveden
Ateş ve veba
(İstanbul kuşatmasını anlattığı bir şiiri. "Chalchedon", bugünkü Kadıköy; Omm Kolthum ise karılarından biridir.)

Sampson: Benim için endişelenme.

Özgürlüğün düşmanları israf, uyuşukluk, kayıtsızlık, ahlaksızlık ve boş yere bir şeyin sinsi tutumudur.

İnsanın kendine yabancılaşması öyle bir boyuta ulaştı ki, kendi yıkımını en yüksek estetik haz olarak yaşıyor.

Kimileri "ne çok kendinlesin, kendine acıyorsunu" çarptılar suratıma. Eğlendirici değilsem, kapkaranlığıma dayanamıyorlar. Verdiğim zekat yetmiyor mu? Söz bıçkınlığım? Alsanıza acımı siz de dev dalgalar biraz koynunuza? Soğuksunuz. Buzsunuz, benden beter!

Pek çok nedenle, bugün henüz 'daraltılmış' bir dünyada yaşamakta olduğumuzu düşünmeye eğilimliyim. Ve bu daraltma, gerçek anlamıyla teknolojiler tarafından gerçekleştirilmiş bulunuyor televizyon ile genel salaklaşma halinin, bilgisayar ile bir tür otizmin, iletişim kolaylıklarıyla.

Günümüzde herkes bir şeylere "yabancıdır".