İnsan umudu taşıdı, kimisi kırdı umudu. Lâkin kiminin sahip olduğu tek şey oydu, hepsi buydu.

Ölüm eski bir olaydır, ama her insana yeni görünür.

Umudunuz bitmeden ömrünüz bitmesin!

Kimse bilmez bir ömür sürüklendim. Her sabah yeniden ümitlendim. Bakıp aynaya ne sözler verdim.

Ümit, benim ruhumun zarurî ihtiyaçlarındandır. Bir nebat nasıl gıdasız, havasız ve ziyasız duramazsa, benim ruhum da ümitsiz yaşayamaz.

Yalnız Allah'tan korkarım, Allah'ın dediği olur. Bu büyük alemi yaratan ve de yöneten yüce kudret, alnımıza bir yazı yazıyor diyorum ben doğarken. Doğuyor, yaşıyoruz. Ama pembe… Ama gri… Ama siyah olaylarla geçiyor bir ömür ve sonra da çaresi yok ölüyoruz. Evet. Ben bazen ölümü de özlüyorum. "Ölüm özlenir mi?" diyeceksiniz. O beni özlemeden ben yakınlık kurarım. Yeter ki Tanrı onun bile hayırlısını versin. Gecinden versin. Başkalarına çektirmeden, gına getirmeden, başka kimseleri rahatsız etmeden… Ne demiş atalarımız? "İki gün yatak, üçüncü gün toprak..."

Tanrı'ya inanırım. Bir yüce varlığın, böyle bir âlemi meydana getirdiğine inanırım. Ve de, insanların daha doğarken, kaderlerinin yazıldığına inanırım. Ömür çizgisinin, ana karnındayken kesildiğine inanırım.

Olmak ya da olmamak, işte bütün mesele bu. Katlanmak mı iyi zalim kaderin oklarına, yumruklarına, yoksa çılgın denizlere karşı gelip bir son vermek mi? Ölmek uyumak hepsi bu kadar, yalnızca uyumakla bitebilir bütün acıları yüreğin ve çektiği bütün kahırları bedenin...

Ne acılar bekliyor daha pusuda mutluluk umuduyla yaşayan zavallı insanları.

Tek bir günün sırası gelsin diye yaşam boyu bekliyoruz.

Ölüm orucuna gitmem, çünkü, ölüpte düşmanımı sevindiremem.

Umut her şeyin iyi sonuçlanacağını hissetmek değildir. Umut, yaşam ve çalışmanın bir anlamı olduğunu hissetmektir.

Eğer bir insan kendini savunmuyorsa, ölür. Eğer ölmezse, diri diri gömülür.

İşte ben hep böyle garip mahzun, Bir şey beklermişcesine yaşıyorum…

Bizim yaptığımız, betonda yetişen bir gül olmaya çalışmak.

Yaşamın her yerinde irili ufaklı döngüler vardır, birinin üstüne biner, bindiğin noktaya ama kısa ama uzun sürede geri dönersin; kötü yaşam döngü üstüne döngüdür, iyi yaşamsa en büyük döngüyü bularak ve üzerinde tek sefer dolanarak sağlanır.

Gelişen organizmanın ayrıntılı bir planı, ölen organizmanınsa bu planın getirdiklerine yetişemeyen bir yanı vardır, yaşamını uzatmak isteyen gereğinden fazla plan yapmasın.

Her varlığın ilk yasası, kendini korumak, yaşamaktır. Siz baldıran ekiyor ve başakların olgunlaştığını görmek istiyorsunuz.

Yaşam tehlikelidir, yaşayan ölür.

Şu dünyaya bir kez adımınızı attınız mı, ölmek için yeterince yaşlısınız demektir.