Pişmanlık, yaptıklarımızdan duyulan acı değil, yaptıklarımızın sonucu olarak başımıza gelecekler karşı duyulan korkudur.

Taş’ın ahlakı yok. Hareket etmiyor. Faşizm ahlaksızlık’tır; hareketsizlik peşinde koşuyor. Faşizm, tarihin kaydettiği önceki dikta uygulamalarından, korkudan kaynaklanmasıyla ayrılıyor. Faşizmin terörü, kendisi terörize olmuş bir sınıfın, acımasızlık uygulamasıdır; faşizm, kendi içinde çelişkilerini erteleyerek hızını arttırmış bir iktidarın, iktidarını sallamış olanların hareketsizliğe boğma girişimi oluyor. Korkunun hareketsizliği doğurması en çok faşizmde var. Hain, korkak’tan çıkıyor; faşizm bir iç ihanet oluyor. Faşizm, egemen sınıfın kendi içinde ve birbirine karşı ihanetine dayanıyor.

Başkasının kalbini kırarken sizinki daha çok acıyor.

Hiçbir şey aramıyorum. Şimdi kendimle ilgili o zaman anlamadığım birçok şeyi anlıyorum. Neler olduğunu anlamamı sağlıyor. O kadar yakın olanlar kadar emin değilim ama bunun anlamsızlığı beni korkutuyor.

Beni en çok korkutan şey insan öldüren insanların, ben insana hemen hemen sağlıklı insanlar olarak görünmesi olmuştur.

Canavarlar gerçek, hayaletler de. İçimizde yaşıyorlar ve bazen, onlar kazanıyor.

İnsanın vicdanı hatırladığı müddetçe hiçbir hata unutulmuş değildir.

Önceden sorumluluk sahibi ve iyi bir insan olan denek, nasıl olur da deneyde bir başkasına kötü davranabilir? Yapar çünkü, içgüdüsel agresif davranışı kontrol eden vicdan, hiyerarşik bir sisteme girişle birlikte ortadan kaybolmuştur.

Bozulduğu zaman, insandan daha korkunç bir yaratık yoktur.

Kendini boşuna harcamış olur insan, dilediğine ulaşıp da sevinç duymazsa. Yıktığın hayat kendininki olsun daha iyi, yıkmakla kazandığın yapmacık bir mutluluksa.

Kötü bir şey yaptığım zaman kendimi kötü hissediyorum. Ve iyi bir şey yaptığımda, iyi hissediyorum.

İnsan ilerde utanmamalı, yaptıklarından...

Kısa bir süredir korkmuyorum, belki de bunun nedeni sonunda doğru şeyi yapmakta olduğumdur.

Ceza kaldırılabilir; ama suç insanın içinde sonsuza kadar yaşar.

Kapanmayan tek yara vicdan yarasıdır.

Kötülüğün yolu yakındır kolay ulaşılır ona. İyiliğin önüne ise alınteri ve vicdanı koymuştur Tanrı.

Suçu bilmeyen korkuyu bilemez.

Gelecek için korkmayın, geçmiş için ağlamayın.

Katı bir yürek, kanlı bir elden de kötüdür.

Vicdan, hareketlerimizin hemcinslerimiz ve dolayısıyla kendimiz üzerinde tesir yapabileceği şuurudur. Vicdan azabı ise hareketlerimizin, muhitimizin kin ve nefretini üzerimize çekebileceğini düşünerek hissettiğimiz korkudur.