Her insan için bir aşık olma zamanı vardır, bir de ölmek zamanı...

Dalda muhabbette kumrular, bana ayrılığı sordular. Dedim afet, yangın, dedim kar. Dedim adet aşkı vururlar.

İnsan, meyvanın çekirdeğini taşıması gibi ölümü kendi içinde taşımaktadır.

İnsan, meyvanın çekirdeğini taşıması gibi ölümü kendi içinde taşımaktadır.

Tahir olmak da ayıp değil Zühre olmak da, hattâ sevda yüzünden ölmek de ayıp değil.

Aslında insanlar hiç ummadıkları ve geleceğine inanmadıkları ölümü beklerler.

Yaşamaya hiç kimse zorlanamazdı, sevdaya da; saçmaydı bu. İnsanlar üzerinde gücü olan tek şey ölümdü.

Hepimiz ölümün nişanlısıyız.

Kaç tabut gömülecek yeraltına ve kaç kişi gidecek habersiz uzaklara? Kaç yalan yıkacak güvenleri? Kaç satır yazılacak kader kitabına ve kaç dua edeceksin tanrına, kaç damla gözyaşı dökeceksin?

Ölüm eski bir olaydır, ama her insana yeni görünür.

Aşk mesti fârig olmuşdur hayât u mevtden
Gülşen ü kül-hen ana hoşdur yâ cennet yâ sakar
(Aşk sarhoşu olan âşık, hayat ve ölümden uzaktır; onlar için gül bahçesi ile külhan veya cennet ile cehennem aynıdır.)

Şiirden önce aşk vardı, şiirden sonra ölüm var.

Aşkın şehîdiyem sanemâ silme kanımı
Kan yutup ölmüşem yine kan ile yu beni
(Ey güzel, ben senin aşkının şehidiyim, kanımı silme; kan yutarak ölmüş âşığını, yine kan ile yıka)

Dedim ki Şeyhî'yi aşkın dedi ki öldüriser
Dedim harâmî gözüne dedi ki kanı halâl
(Şeyhî'ye olan aşkın dedim, dedi ki, ölecek. Harâmî bakışlı gözlerine dedim, dedi ki, kanı helâldir.)

Fârığ olmam eylesen yüzbin cefâ sevdim seni /
Böyle yazmış alnıma kilk-î kazâ sevdim seni /
Ben bu sözden dönmezem devreyledikçe nüh felek /
Şâhid olsun aşkıma arz u semâ sevdim seni.

Ölünceye kadar seni bekleyecekmiş, Sersem. Beni seni beklerken ölmem ki... Beklersem.

Her gece aklım dalar gider engine. Ağlarım, inciler dolar eteğime. Sevdalıyım, şarap dayanmıyor bana: Kafam baş aşağı çevrik bir tas mı ne!

Yalnız Allah'tan korkarım, Allah'ın dediği olur. Bu büyük alemi yaratan ve de yöneten yüce kudret, alnımıza bir yazı yazıyor diyorum ben doğarken. Doğuyor, yaşıyoruz. Ama pembe… Ama gri… Ama siyah olaylarla geçiyor bir ömür ve sonra da çaresi yok ölüyoruz. Evet. Ben bazen ölümü de özlüyorum. "Ölüm özlenir mi?" diyeceksiniz. O beni özlemeden ben yakınlık kurarım. Yeter ki Tanrı onun bile hayırlısını versin. Gecinden versin. Başkalarına çektirmeden, gına getirmeden, başka kimseleri rahatsız etmeden… Ne demiş atalarımız? "İki gün yatak, üçüncü gün toprak..."

Tanrı'ya inanırım. Bir yüce varlığın, böyle bir âlemi meydana getirdiğine inanırım. Ve de, insanların daha doğarken, kaderlerinin yazıldığına inanırım. Ömür çizgisinin, ana karnındayken kesildiğine inanırım.

Hoştur bana senden gelen. Ya gonca gül,yahut diken. Ya hayattır, yahut kefen. Nârın da hoş, nurun da hoş. Kahrın da hoş, lütfun da hoş.