Eğer bir insan bir kitabı okuduktan sonra, onu tekrar okumaktan zevk almıyorsa, o kitabı okumuş olmasının bile hiçbir değeri yoktur.

Okumayı çok sever, her zaman kitaplara dalıp giderdi. Onun en çok sevdiği şey, ona en değerli ödül kitaptı.

Bazı kitaplar haksız yere unutulur; hiçbiri haksız yere hatırlanmaz.

Sabah saatindeki kitap mürekkebinin kokusunu severim.

Bu sıralar çok okumalıyım, yoksa hüzünleneceğim.

Siz kitap okumayı seviyorsunuz. İyi bir kitap kadar insanı kendinden uzaklaştıran hiçbir şey yoktur.

Sen küçülmezsin Kitapları sevdiğin sürece.

Okunması gereken kitaplar en az okunur.

Kitabı filmden daha kıymetli bulanlardanım. Ya da şöyle: Kitabı ille de seyretmek gerektiğine inanmam.

Okuma bir dostluktur.

Şu asrı dolduran müthiş yalnızlıktan bizi birazcık olsun kurtaran kitaplar iyi ki varlar.

Kitapları iki gruba ayırmak mümkündür: günün kitapları ve her zamanın kitapları.

Defalarca okumadıkca , tekrar tekrar okunup sevilmedikçe bir kitap faydasızdır.

Peki siz kitaba tüm parasını yatırıp iflas eden tek kişi gördünüz mü?

Çok seviyordum kitapları. Çevremizdeki dünya kadar gerçek; neredeyse ondan daha zengin bir evren fışkırıyordu sayfaların arasından.

Bir kitabı bitirdiğinizde, yazar yakın bir arkadaşım olsaydı da, istediğimde onu arayıp konuşabilseydim diyorsanız, o kitap gerçekten iyidir.

Mümkün olsaydı her karış toprağa buğday eker gibi kitap ekerdim.

Bir insanın değeri, okuduğu kitapların değeri ile ölçülür.

Kötü kitaplar dahi kitaptır, işte bu yüzden onlar da kutsaldır.

Hangi kitap olursa olsun, insanı düşündürür.