Arzular akışlardır; davranışlar akışlardır; zaman ve olaylar akıp geçerler.

Sorunun bir zaman sorunu olmasından çok, bir akış sorunu olduğu besbellidir.

Zaman, olaylardan meydana gelen coşkun bir nehir ya da sel gibidir. Fakat her şey onu gördüğümüz anda aslında geçip gitmektedir.

Her şey akar hiçbir şey kalıcı değildir o yüzden aynı dereye iki kez girmek mümkün değildir; çünkü dereye bir kez daha girdiğimde hem ben hem de dere değişmiştir.

Aynı nehirde iki kez yıkanamazsınız, çünkü sonradan akan şu ilk akan sudan farklıdır.

Bir yıkandığın ırmakta bir daha yıkanamazsın, çünkü sular değişmiştir.

Zaman nehir gibidir. An’ı yaşa, geçen su bir daha gelmez.

Değişmeyen tek şey, değişimdir.

Her toplum zamanın akışı içinde sürekli değişim geçirir.

Elbet bir gün başı dönecek dünyanın dönmekten. Ağzının suyuna batmışlar için henüz saat erken.

Kimler önüne geçebilir zamanın akışının? Cümlelerimin noktalarına kaç zamanda ulaşırım?

Zamanla başa çıkılmıyor, Yaralandık. Hiçbir şey aynı kalmıyor.

Tarih alanında düşülen yanlış ve yanılgının ince bir nedeni var: Çağlar değişir ve günler geçip giderken, toplumların, kuşakların durumlarının da sürekli olarak değiştiğinin gözden kaçırılması. (...) Evrenin ve toplumların durumları, ilişkileri, gidişleri tek bir süreç ("vetîre") üzerinde sürmez ve değişmeyen bir çizgide kalmaz. Günler, zamanlar geçer, oluşan değişmeler ve durumdan duruma geçişler bütünüdür her şey. Bu değişmeler ve geçişler, kişilerde, sürelerde, kent ve kasabalarda olduğu gibi, tüm evrende, ülkelerde, kıtalarda, zamanlarda ve devletlerde de olur.

Zaman içinde hiç kimse “aynı kişi“ olamaz.

Zamanlar artık eski zamanlar değil, iki sene içinde pek çok adetler değişti. Kışın konaklarda, yazın yalılarda oturan aileler gittikçe azalmaktadır. Hele, Mısırlıların üşüşmelerinden sonra Boğaziçi'nde yalısı, köşkü olup da kiraya vermekten sakınanlara ya çok zengin, ya çok hesapsız gözüyle bakılıyor.

Zaman tahrip etmez, sadece tamamlar.

O zaman düşün neydin dün, nesin bugün? O vakit anlarsın yarın da olacaksın ancak bu kadar.

Hiç bir ordu, vakti gelmiş bir fikir kadar güçlü değildir.

Zamanı gelmiş bir fikrin karşısına dikilme gücüne hiçbir ordu sahip değildir.

İnsan çocukluğunu gözleri ve dişleri birbirinden ayrıldığında kaybeder.