Unutanlar, unutanlar

Değerin özünde yatıyor; olan hiçbir şey tarafından kaybedilemez.

Gençlik yalvararak, ödünç alınarak değil, çoğu kez satın alınarak ele geçer.

Eğer bitmiş bir şey sana acı veriyorsa, duyduğun acı o şeyin kendisinden değil ; verdiğin değerin ona değmemesindendir.

Özgürlük su kadar değerlidir ve üzerine titremediğimiz takdirde aynen su gibi akıp gider.

Bütün güzel şeyler ödünçtür, beş ölü doğumun üzerine Tanrı'nın verdiği ve üç tane on yıl sonra geri aldığı Mozart ya da onun konserlerinde saraydan iki üç saatliğine alarak giydiği üzerine bol gelen üç beş parlak giysi gibi...

Her zaman olduğu gibi, geçirdiğimiz günlerin güzelliğini takdirden acizdik.

Herkesin güvenini kaybeden daha ne kaybetsin.

Yaşamı güzel ve yaşanmaya değer yapan ne varsa, hepsi gider.

Çocukluğun kendini saf bir biçimde akışa bırakması ne güzeldi! Yiten bu işte.

Bir senfoni vardı kulağımda çalınan, bitti artık hepsi...

Geçmişe bakarken her şeye rağmen, içimde derin bir hüzün duymaktayım. Değişen dünya ile beraber kaybolan yıllarda yalnız gençliğimiz değil, sevdiğimiz hemen her şey yok olup gitti. Bu dünya bizim dünyamız bile değil artık.

Yeni bir cennet bulamadım ve artık eskisini de bulamıyorum.

Yaşamda bir an geliyor, tanıdığın insanlar arasında ölüler canlılardan çok oluyor. Ve beyin başka yüz hatlarını, başka ifadeleri kabul etmeye yanaşmıyor: Rastladığı bütün yeni yüzlere eski izlerin damgasını vurup, her birine en uygun maskeyi buluyor.

Kaybedebileceğim her şeyi artık kaybetmiştim. Kafama takıp durmam hiçbir şeyi geri getirmeyecekti.

Nereden geldiğiniz değil, nereye gittiğiniz belirlesin bundan sonra şerefinizi!

Değer vermediğin yere dönmenin alemi yok.

İyi bir insan öldüğünde ona ağlamayın. Asıl onu kaybeden topluma ağlayın.

Hayatta öyle seçimler yap ki kazandığın şeyler, kaybettiklerine değsin...

Zaman en değerli varlığındır ve asla geri dönmez.