Bir adam, gün boyunca düşündüklerinin toplamıdır.

Ben artık Türk, Kürt, Alevi, Sünni de değilim. Çünkü ben dünyaya gelirken anneme, babama mektup yazmadım, faks çekmedim, telefon etmedim. Ben çırılçıplak bir insan olarak geldim dünyaya.

Bence insanın adı onunla en az ilgili olan yanıdır. Doğar doğmaz, o bilmeden başkaları veriyor. Ama yapışıp kalıyor ona. Onsuz olamıyor...

Önemli olan insanın inançları değil, bu inançların onu nasıl biri haline getirdiğidir.

Bana öyle gelir ki, insan, tarih içinde bir varlık değil, tarihin kendisidir.

En dayanıklı şeyler kişisel özelliklerdir.

Kötü insanlar, iyi insanları sınamaya yarar!

Bir insanın gerçekten test edilmesi, onun kendisi için hazırladığı rolü ne kadar iyi oynadığı ile değil kaderin ona belirlediği rolü ne kadar iyi oynadığı ile olur.

İyiden çirkinlik, kötüden güzellik bulaşmaz insana. Demem o ki, kötülerle olan iyiliğe; iyilerle olan kötülüğe fırsat bulamaz.

Ben, insanın iç güzelliğinin yüzüne vurduğuna inanırım.

Bir insanın hem büyük ve hem de iyi olması pek enderdir.

Gıdadaki her şey sağlık veya hastalık yaratmak için birlikte çalışır.

İnsanoğlu doğduğunda ve öldüğünde birbirine benzeyebilir, güldüğünde ve yürüdüğünde ama çok ayrılır.

İki gözlü balık, üç gözlü yılan, dört gözlü insan, kimin kalbinde kaç göz varsa üstün olan odur; sadakat, basiret, minnet, itidal, adalet, merhamet, iyi niyet, saflık, mizah, yaratma tutkusu ve aşk insan kalbini dolu bir peteğe çeviren gözlerdir.

Annesi terzi, babası berber olanları severim, insanı bir şey yaparak keserler çünkü

İyi insanda kötü söz kalmaz.

Bir adamın değeri var mı, yok mu nasıl anlarız? Bütün isteklerine, bütün görüşlerine karşı zorluklar çıkarın. Gerçekten değerli bir insansa, zorlukların hepsini yenmesini bilecektir.

Konuşma, eylemin aynasıdır.

İnsanlar göründükleri gibi olmalıdır. Eğer değillerse hiç görünmesinler daha iyi.

İnsan kendi içinde kesinlikle bir bütün değildir, homojen değildir; içinde ne var ne yok karışır, bir an bir insandır bir an sonra başka bir insan.