Bir insan gördükleri kadardır.

İnsan mutluluğu göremiyor. Kendimizi daima olduğumuzdan daha bedbaht sanıyoruz.

Zaman bazen öylesine hızlı bazen de solucan misali sürünerek geçer. Fakat insan, zamanın nasıl geçtiğini anlamadığı zamanlarda kendini iyi hisseder.

Bir insan bir insanı ya üç dakikada tanır, ya hiç dakikada.

Hayata tepeden bakarsan insanların sadece tepesini görürsün. Hayata daima insanlarla aynı mesafeden bak. O zaman onların hem yüzünü, hem kalbini görürsün.

Kimi cehennem alır eline, cennete çevirir. Kimisi cennet alır eline cehenneme çevirir.

Budala ile bilgenin gördüğü ağaç aynı değildir.

Bakış insanın eğilişidir.

Bizi mutlu ya da mutsuz kılan; olaylar değil, onları algılama biçimimizdir.

Kötülük onu yalnızca öyle yorumlayanın gözünde kötüdür.

Kafanda resmini çekemezsen, insanı soluk gibi içine çekmek zorunda kalırsın.

İki gözlü balık, üç gözlü yılan, dört gözlü insan, kimin kalbinde kaç göz varsa üstün olan odur; sadakat, basiret, minnet, itidal, adalet, merhamet, iyi niyet, saflık, mizah, yaratma tutkusu ve aşk insan kalbini dolu bir peteğe çeviren gözlerdir.

İnsan daha da gelişecekse bir gün, kalbinde beş göz olacaktır, bunca kirlenen kan yüksek bir şey yaratamaz çünkü!

Gözlediğinde insan, gözlerini gökyüzünden büyük yapar.

Herşey biz ona nasıl bakarsak bize öyle görünür.

Gerçeklerin önemi yoktur. Önemli olan size nasıl hissettirdiğidir.

Her insan kendi görüş sahasının sınırlarını dünyanın sınırları olarak kabul eder.

Bize öyle bir güç verin ki, kendimizi başkalarının gördüğü gibi görelim.

Bu gösterinin içinde saplanmış küçük gözlerim bir milyon yıllık ışığı yakalayabiliyor. Benim de bir parçası olduğum engin bir model. Hakkında pek az şey biliyor olmak bu gizeme bir zarar vermiyor.

İnsan olmayanın içindeki insanı göremez misin? İnsanın içindeki insan olmayanı görmeyi yeğlerim.