Bir kişiye yapılan haksızlığı her insan yüreğinde ve bilincinde duymalıdır bütün ağırlığınca.. Bu sorumluluk bilinci kurulmamışsa, her yeni haksızlık “ kader “ gibi benimsenir bütün toplumda. Oysa, ne yoksulluk, ne de haksızlık “ kader “ değildir. Yoksulluğun ve haksızlığın nedenleri vardır. Bunları birer birer saptayıp, toplum önünde haykırmak gerekir.

İnsanların kader dedikleri çoğu zaman sadece kendi kendilerine yaptıkları aptal oyunlar.

Hepimizin içinde zenginliğe ya da fakirliğe sağlığa ya da hastalığa ve özgürlüğe ya da köleliğe izin veren güç yatar. Bunları kontrol eden başkası değil biziz.

Sığ insanlar şansa inanır. Güçlü insanlar ise "sebep ve sonuç" ilişkisine.

Hayat, boynumuza borç olan sorumluluklarımızın altın destanıdır.

Şeylerin ilkel düzenine göre, en önemsiz nedenler en büyük olayları üretir ve en büyük girişimler en önemsiz sonuçlarla sonuçlanır.

Bilim adamlarının, işin uzmanlarının sözü, bizim için dini bir emir gibidir. Uzmanları dinleyeceğiz. Bundan sonraki süreçte onları dinlemek zorundayız. Geçmişte dinlemediğimiz için başımıza felaket gelmişse bunu kaderle ifade etmeyeceğiz. Kader bu değil, kader akıllı düşünmektir, tedbir almaktır.

Hiçbir kişi, kesin olarak kendiniz geçmeniz gereken yaşamın akıntısı üzerinde bir köprü inşa edemez, hiçbir kişi ancak sen kendinle ve tek başına.

Kendimden başka hiç kimse düşüşümden sorumlu değildir. Ben, kendimin en büyük düşmanı, felaketli kaderimin nedeniyim.

Her birimiz tüm yaşam deneyimlerimizden yüzde yüz sorumluyuz.

Hiçbir şey rastgele değildir, hiçbir şey mantıksız değildir. Ve doğru ya da yanlış, yaptığımız şeyler, seçimlerimiz önemlidir.

İnsanlar bazı seçimler yapar ve bu seçimler bizim gördüğümüz dünyaya yansır.

Cehennem yerinde hiç ateş yoktur. Herkes ateşini buradan götürür.

Düşüncelerinizi yalnızca siz seçiyorsunuz ve bu düşünceler hayatınızı biçimlendiriyor.

Tabiatta sakınması zor birtakım zorlu sebepler varsa da çok defa kendini saadete ve bahtsızlığa sürükleyen yine insanın kendisidir.

Kader hayat düşkünlerinin şikayet seslerini tıkamak için uydurulmuş bir sözdür.

İnsan birçok şeyden sorumlu olabilir. Fakat çirkinliğinden asla. Çünkü bu felaketin en büyük mağduru yine felakete uğrayanın kendisidir. Başkası değil.

İnsan kendi saadetinin mimarıdır.

Korkmasına korkuyorum ama neylersin ki destan var. Destanı yalan komak olmaz.

Bir bulsam bu hayatların müsveddelerindeki el yazısının sahibini!.. Birileri pişman olmalı beni hayal ettiğine.