Namaz kılanın diğer mübah dünyevi amelleri, güzel bir niyet ile ibadet hükmünü alır.

Bazıları Allah’tan bir şey umarak ibadet ederler; bu tacirlerin ibadetidir. Bazıları da korkarak ibadet ederler; bu da kölelerin ibadetidir. Bazıları ise Allah’a şükür olarak ibadet ederler; bu da hür insanların ibadetidir; işte en faziletli ibadet budur.

Bir kişinin kalbini ve aklını anlamak için, başarmış olduğu işlere bakma, ancak arzu ettiklerine bak.

İnsan Allah’a kalıbıyla değil, kalbiyle ibadet eder.

İnsan Allah’a kalıbıyla değil, kalbiyle ibadet eder.

İnsan Allah’a kalıbıyla değil, kalbiyle ibadet eder.

İnsan Allah’a kalıbıyla değil, kalbiyle ibadet eder.

Müslüman, tek bir vakit namaz kaçırmaz fakat tek vakit namazı kabul olduğuna dair de kendinde bir iddia gücü bulamaz.

İbadet etmekten amaç; ezeli ve büyük varlığa gönüllerin yönelmesi ve kapılmasıdır. Yoksa dünya umuruna dalmış bir kalp ile bin sene namaz kılmış, oruç tutmuş olsan, bundan dolayı hiçbir sevap ve mükâfat kazanamazsın.

Bütün namazlar ve niyazlar ahlâkın düzeltilmesi için iç yüzün arınlanması için birer vasıtadan ibarettir. Hakiki ibadetin hiçbir vakit kayıt ve şartı yoktur. Hangi tarzda yapılırsa yapılsın, Tanrının dileğine uygun olur. İbadetin temeli maksudun Hak olmasıdır. Bir cemaatte bu temel bulunmayınca yaptıkları ibadetler de kaybolur. Yalnız kötü toplantılar kalır. Fenalık üzerinde toplananlardan sen hemen uzaklaş.

İlim üç şeydir: Zikreden dil, şükreden kalp, sabreden beden...

Kalbim bende kaldı onda çarpmaz. Aklın bende kaldı onda durmaz Durdum yerimde artık koşmam peşinde. Bittin içimde küller yanmaz biçimde

Kalbini izle ama aklını da yanına al.

3 kilo ağırlığındaki yorganı kaldıramayıp da sabah namazına kalkmayan cihat edemez.

Duygular söz konusu olduğunda yüreğin ne diyorsa o ama birşeyler yapacaksan aklın ne diyorsa o...

Kalbini bozmayan, bozar aklını.

Ramazan-ı Şerifteki oruç, hakikî ve hâlis, azametli ve umumî bir şükrün anahtarıdır. Çünkü, sair vakitlerde mecburiyet tahtında olmayan insanların çoğu, hakikî açlık hissetmedikleri zaman, çok nimetlerin kıymetini derk edemiyor. Kuru bir parça ekmek, tok olan adamlara, hususan zengin olsa, ondaki derece-i nimet anlaşılmıyor. Halbuki, iftar vaktinde, o kuru ekmek, bir mü'minin nazarında çok kıymettar bir nimet-i İlâhiye olduğuna kuvve-i zâikası şehadet eder. Padişahtan tâ en fukaraya kadar herkes, Ramazan-ı Şerifte o nimetlerin kıymetlerini anlamakla bir şükr-ü mânevîye mazhar olur.

Cesed-i insan; havaya, suya, gıdaya muhtaç olduğu gibi, ruh-ı insan da namaza muhtaçtır.

Kalbi etkileyen, aklın anlamadığı nedenler vardır.

Beyninle sevip kalbinle düşünmenin vakti geldi.