Güzelliği sevmek bir zevk meselesidir; onu yaratmak ise bir sanat.

Müziğin insanı götüreceği yer güzellik sevgisidir.

Ne kadar çok acı çekmesi gerekmişti, bu kadar güzel olabilmek için!

Bütün güzel sanatlar, insanın aklını kötülüklerden uzaklaştırıp daha iyi şeylere yöneltmesine hizmet etse de, olağanüstü entelektüel zevk de veren bu sanat, bu işlevi daha tam olarak yerine getirebilir.

Sanatta güzellik, genellikle bastırılmış çirkinlikten başka bir şey değildir.

Güzellikte, yaşamın gerçek biçimini elde edebiliriz.

Ne kadar çok acı çekmesi gerekmişti, bu kadar güzel olabilmek için!

Güzelliğin en iyi kısmı hiçbir resmin ifade edemeyecek olduğudur.

Bir toplum ne kadar ilerlemişse o kadar sanatsal ve estetik kaygısı olur.

Sanat, hayatın güzelliğini keşfetmemize yardımcı olur.

Ben, tüm olaylara sanat uğruna, güzellik uğruna ve anlaşma uğruna bakarım.

Güzelle yüceltirim insanlığı, işim bu, Çirkini, kabayı ve hamı kayıramam ki.

Bir bütün olarak sanat ve özellikle edebiyat, artık yalnızca ideolojik bir silâhtır. Artık ülkemizde edebiyat, insanımızı geliştirmek için değil sakatlamak amacıyla kullanılan, yüceltmeye değil alçaltmaya ve tüm estetik kabiliyetlerini ortadan kaldırmaya yönelen acımasız bir silâh olmuştur; insafsız bir ideolojik ay
dgıttır. Edebiyat, artık estetik özüne çok yabancıdır; bu bir iş ise yapanı da, yaban yapmaktadır. Emperyalist dünya, bozanın mutlaka bozulduğu bir dünyadır; artık bozulmadan bozamıyorlar.

Klâsik şairimiz vezin ve kafiye kullanıyordu, adına nazım diyordu. Şiir iki kanadıyla uçabilen bir kuş gibiydi; bir kanadı vezin, bir kanadı kafiye... Söyleyeceği sözü vezin ve kafiyeye oturttuğu zaman zaten kendiliğinden güzelleşiyordu. Ama bugünün şairi vezin ve kafiye kullanmadığı için sözü salt "güzel" söylemek zorunda; yani tamamen yüreğini ortaya koyarak bir güzellik yapmak zorunda. Bu bakımdan şiir nazımdan daha zor bir sanattır. Nazım yer yer zenaat olabilir, ama şiir asla zenaat olmaz, o hep sanattır.

Sanattan anlamayan, sanat eserini bilmeyen, sanatkarı bilemez.

Ülkemizde maalesef kültür seviyemiz çok düşük. Önce onun yükselmesi lâzım ki, insanlar sadece Türk müziği değil, operaya, tiyatroya gitsin, çok sesli müzik dinlesin. Pop dediğin zaten nedir ki? Aranjmandır; cıstak cıstak, oynasın insanlar, gerisi önemli değil. Sabah kalkıyoruz mesela, televizyonu açıyoruz, bütün kanallarda herkes ayakta, oynuyor. Bu nasıl bir şeydir? Her şeyin yeri yordamı var. Halka ne verirseniz onu alıyor. Birazcık birazcık eğitmek lâzım.

TRT bir ekoldür; kişiliğinize kişilik katar.

Ülkelerin türkülerini yaratanlar, kanunlarını yaratanlardan daha güçlüdür.

Türküler tıpkı kırk bin yıl su altında kalmış, yıkanmış, cilalanmış çakıl taşı gibidir.

Sinema tüm sanatların içinde bizim için en önemli olanıdır.