Cesaretin ölçüsü ölmek değil, yaşamaktır.

Asla beni delirtemeyeceksiniz! Beni sağlam öldüreceksiniz. Mükemmel bir ruh ve mükemmel bir beyinle..

Beni Öldüremeyeceksiniz!

Ölmeden önce yiğitliğin ne denli boş olduğunu öğrenmeyen kahraman olmaz.

Hasan, Hasan!.. Sen bizi bunca zamandan beri kiminle bilirdin?.. Cenâb-ı Hakk’a teveccühümde bir kusûr mu müşâhede eyledin?

Siz savaşla ilgilenmeyebilirsiniz, savaş sizinle ilgilenir. Savaş kazananı da yorar. Ölüm her şeyi eşit yapan doğal sonuçtur. Ölümden korkmayan ölmez; ölüm kendine koşanları hiçbir zaman vurmaz. Ölüm korkusu, ölüm açısından daha şiddetlidir. Ölüm teşkilatının bir anlamı yoktur. Size yol gösterdim de diyebilirsiniz, ama askeri manada emir vermedim. Kahramanlara emir verilmez.

Savaşırken ölenleri kahraman yapan, ölümleri değil; ölümlerinin sebepleridir.

Savaşarak ölmek kahramanların, intihar etmek korkakların imtiyazıdır.

Kurşuna dizilenlerin yığıldıklarını, diz üstü çöktüklerini fark ettin mi? İplere rağmen gevşediklerinden, olan olduktan sonra bayılıyormuşçasına bükülürler. Benim gibi yaparlar. Ölümlerine tapınırlar.

Yalnız savaşmayı değil, ölmesini de biliyoruz!

Hayatta en kötü şey, teslim olmaktır.

Kaybedeceğini bile bile neden mücadele ediyorsun dedi, öleceğini bile bile yaşadığını unutmuştu o ama... Bozmadım.

Ölümü, savaştaymışım gibi ayakta karşılayacağım. Öldüğüm zaman atımı muharebede tehlikelere dalabilen bir yiğide veriniz. Atım ve kılıcımdan başka bir şeye sahip olmadan öleceğim. Mezarımı, bu kılıcımla kazınız. Kahramanlar kılıç şakırtısından zevk alır. Eşhedüen la ilahe illalah

Bir hastalığın büründüğü en güçlü hal ölüme sebepolduğu dönemdir bu da hayatta insanın başına bir kez gelir.Bu nedenle ölü olmadığım sürece hasta değilmişim gibi davranacağım...

Ölüme teslim olacağım, ama hayata asla.

Ego son derece inatçıdır ve bu nedenle bir pozisyonelliğe geçmeden önce genellikle aşırı şartlar gerektirmektedir.

Ölüyürum tanrım. Bu da oldu işte. Her ölüm erken ölümdür Biliyorum tanrım. Ama, ayrıca, aldığın şu hayat Fena değildir.. Üstü kalsın..

Unutma ki dünya fani, Veren Allah alır canı.

Uğur Mumcu katledildiği gün, Villa'da çalışıyordum, 24 Ocak 1993, Temren haber verdi, hiç beklemiyorduk ve artık acele etmem gerektiğini düşündüm. Arkasından Eşref Paşa'nın, Şubat 1993 ve hemen sonra da Turgut Bey'in, Nisan 1993, ölümlerini idrak ettik. Zamanımın azaldığını hissettim.

Türk aydını on yıllarla ölür, dergilerle doğar.