Kurumsal düzenin devlet tarafından oluşturulmasına evet; ekonomik sürecin devlet tarafından planlanmasına hayır!

Tekelli düzende devletin tekellerin olduğunu söylemek, gerçeğin binde birini anlatmak demek oluyor. Tekelli düzende devlet tekellerle gerçekleşiyor.

Kapitalist düzende devlet, kapitalistlerindir.Tekelli düzende, tekeller devletindir.

Benim anayasam şudur: Devletim ve ülkem var oldukça ben de varım. Demokrasi varsa hepimiz varız. Memleketimizin ekonomisini kuvvetlendirmek için elimizden gelen bütün gayreti göstermeliyiz. Ekonomimiz güçlendikçe demokrasi daha iyi yerleşir, dünyadaki itibarımız artar.

Devlet, mabut veya baba değildir. Devlet bir istihdam kapısı da değildir. Aslolan devletin zenginliği sonucu milletin zenginliği değil, milletin zenginliği sonucu devletin zengin olmasıdır.

1983 yılında yapılan seçimler, Anavatan Partisi ile birlikte, benim vaktiyle, tâ 1979'da ileri sürdüğüm bazı fikirleri de bir nevi iktidara getirmiş oldu, ki o zamana göre aykırı denilecek kadar değişik ve farklı fikirlerdi bunlar; serbest pazar sistemi ve ferdin önceliğine dayanan bir ilkeler bütünü. Ferdin devletten daha önemli ve öncelikli olduğu, hatta bir anlamda imtiyazlı olduğu, serbest pazar mekanizmasının işlerlik kazandığı bir sistem.

Fonlama adı altında gelecek kuşakların ödeyeceği harcamaları yapmak büyük çapta istikbal dolandırıcılığından başka bir şey değildir.

Bu ülkenin parası yani finansı Türklerde olmalı, bu ülkenin sokaklarında huzur olmalı. Ancak bu şartlarda bu devletin bizim olduğunu söyleyebiliriz.

Borç, hortumu kesersen biter.

Cari açıktan endişe duymuyorum. Kendi başının çaresine bakabilecek kadar büyük.

"Kapitalizm" denilen şey temel olarak iç ekonomi ve uluslararası topluma müdahale eden, güçlü devletlerle yakın işbirliği içinde çalışan, ekonomi, politik sistemler ve sosyal ve kültürel yaşam üzerinde geniş kontrol uygulayan muazzam ve sayılamayacak genişlikte kişisel tiranlıklardan kurulu bir toplu merkantalizm sistemidir.

Fakir daha fazlasına layık olabilir; fakat devletin fakirler adına yaptığı harcamalar fakire bir yarar sağlamaz.

İyi bir ziraate dayanan maliye asla yıkılmaz.

Osmanlı'da devlet ekonomiyi bizzat yönetmiyor, içinde bulunmuyor fakat faktörleri kontrol ediyordu.

Devlet ekonomiye müdahale ettiği ölçüde giderek sosyalizme doğru sürüklenir.

Hükümetler insanları daha zengin yapamaz, ama daha fakir yapabilir.

Ekonomik hayatı bir futbol maçına benzetiyorum. Hakem nasıl oyuna katılmazsa, devletin de ekonomik faaliyetler meydanında yeri yoktur. Güzel bir futbol maçında dikkati çeken nokta, oyun kurallarının alanda hakim olmasıdır.

Vergi çoğaldıkça halka zulüm çoğaldı ve böylece bütün alem harap oldu.

Bir devletin gideri gelirini aştı mı, rezilliği, Hızır peygamber gelse önleyemezmiş. Rüşvetin, soygunun, töresizliğin, utanmazlığın kaynağı budur.

Asıl mesele planlama ya da planlamama değildir. Toplumu baskı altında tutmak ya da özgür bırakmaktır. Mesele, toplumun özgürlük adını verdiğimiz görünmez el tarafından mı idare edileceği ya da zorlama adını verdiğimiz görünür el tarafından mı idare edileceğidir.