Bilge bir insan kendini keşfetmek için seyahat eder.

Seyahat etmek yaşamaktır.

Bir muhasebe defterinin sayfaları gibi düzgün çizilmiş büyük gri pencerelerden içeri günışığı girmezdi, ama dükkân yine de gölge düşürmeyen, hiçbir şeyi belirginleştirmeyen, tatsız, ne olduğu belirsiz gri bir ışıkla dolu olurdu.

Zor hapislik, güzel aşklar türünden, anatomi ve fizyoloji dersidir, insana kendi vücudunu öğretiyorlar.

Tezler'de, bir bıçkı makinesının başında olduğumu düşünüyordum; baba mesleğim, hızarcılıktı ve fabrika denebilirdi, kütükleri kesip düzlemeye bayılırdım. Kolumu kaptırabilirdim, beni, yaklaştırmazlardı.

Mektebi bitirir bitirmez evlenip de mobilyacı dükkânı gezeceğinize, dünyayı gezin.

Ben o kitabı seviyorum. Verir miyim? Orada bir kazık yemedim. Giden kitap gelmez Türkiye'de.

Yazarlık ise şarap gibidir, yıllar geçtikçe olgunlaşır.

Bineceğiniz gemiler, Karadeniz'in coşkun merhametsiz dalgalarını zor aşacaktır. Karşılaşacağınız hastalıklar ve zorluklara, bulacağınız çareler ehemmiyetsiz kalacaktır. Gideceğiniz yerlerin tabiat ve iklim şartları başka olacaktır. Oralardaki hazırlıklar kifayetsiz kalacaktır.

İnsan uyuduktan sonra duvarları görmüyor. Nerede uyuduğun önemli değil.

Ben yaşamadan yazmam, yazmadan yaşamam.

Heykellerimi “embriyonsal” olarak tanımlarım, çünkü her parça yeni fikirler üretmeyi ve aynı türün daha gelişmiş örneklerini üretmede kullanabilecek farklı bilgilere duyulan ihtiyacı içerir. Ama tabii ki tek bir yöne odaklanıp çalışmıyorum. Daha çok deneylerimde karşılaştığım birtakım sorunların üzerine gitmek ve onları çözmeye uğraşmakla ilgileniyorum. Sıradanlığa özellikle de değiştirilemez ya da tartışılamaz gibi görünen kuramlara meydan okumaktan hoşlanırım. Bana göre, mevcut olan zaten eskimektir.

Ev, Daha çok ölmek içindir.

Ne iş mi yaparım..? Yolculuk ederim. Göğe bakarım..

Dünyadaki en büyük mutluluk, bu dünyanın şahidi olmaktı. Yaşanılanlar, görülenler ve öğrenilenler ne kadar acı olursa olsun, macera insanoğlu için büyük bir nimetti. Çünkü dünyadaki en büyük mutluluk, bu dünyanın şahidi olmaktı.

Penceresi dışa açılmayanlar

Bir gün bir alışveriş merkezinden kovulmuştum, ancak o günden beri kaç yuvaya davet edildiğimi tahmin edemezsiniz. Sizce hangisi daha önemli?

“Kış gelince ne yapacağız” diye düşünürken kışın da balık adam kıyafetlerini giyip soğuk suda dalmaya başladım.

Lüküs Hayat oynadım ama lüks hayat yaşamadım.

İnsan gerçeği bilecek niteliğe sahiptir. Bir şey sağduyulu ile inşa edildiğinde deneyimle doğrulanmış olur.