Ne sevgiye ne de nefrete yol açmamak dünya bilgeliğinin yarısıdır: hiçbir şey söylememek ve hiçbir şeye inanmamak da öteki yarısı.

Her şeye heves eden biri olmayın. Canlılar içinde sadece insan kendi sonunu hazırlayacak mükemmel hatalar yapar.

Düşüncelerinizi çok açık seçik dile getirmeyin. Çoğu insan anladığı şeyleri küçümser, anlamadıklarına saygı duyar.

Bir insan herkese saygı göstermek ya da güvenmek zorunda değildir.

Kavrayan, hâkim olan ve kendini saklayan kişi asla başını eğmez.

Yaralı parmağınızı göstermeyin, yoksa herkes ona saldırır.

Kaybedecek bir şeyi olmayan bir adamla asla uğraşma!

Sana inanmışlığım bir büyük olaydır.

Çok fazla bilgi verenden bilgi alınmaz.

Ne görüyorsanız, dikkatle konuşun.

Sırrım konusunda sessizliğimi korursam benim esirim olur; eğer ağzımdan kaçırırsam ben onun esiri olurum. Sessizlik ağacında huzur meyveleri yetişir.

Derinlere inin ve iç sesinizi dinleyin. İçinizdeki rehbere güvenin.

Yıkabilirsen duvarlarımı, sakın bırakma beni.. Tüm tutkularım ve gücümün arkasında.. Hala minik bir çocuğum.. Büyütemezsen kaybolurum…

İzin verin son sözüm şu olsun: "Senin sevgine güveniyorum."

Bir aptal dilini tutamaz.

Beyninle sevip kalbinle düşünmenin vakti geldi.

Aptallığın başlıca görüntüleri şunlardır; sebepsiz darılmak, lüzumsuz konuşmak, tanımadan güvenmek.

Durup dururken darılmak, yersiz konuşmak, tanımadan güvenmek; doğru değildir.

Korkulmaktan çok sevilmek mi iyidir, yoksa sevilmekten çok korkulmak mı? Benim yanıtım bunların ikisinin de gerekli olduğudur; ama ikisini bağdaştırmak güç gözüktüğüne göre, birinden biri olmayacaksa sevilmekten çok korkulmak bence çok daha güvenlidir. Çünkü insanlar hakkında genelde şu söylenebilir: Nankör, değişken, içten pazarlıklı, korkak ve çıkarcıdırlar; onlara iyilik ettiğin sürece hepsi seninledir; yukarıda da dediğim gibi, gerekmedikçe kanlarını, mallarını, canlarını ve çocuklarını sana sunarlar ama bir gerekmeye görsün hepsi senden yüz çevirirler. Sadece onların sözüne dayanan prens, başka önlemler almamışsa, ortada kalır ve yok olup gider; çünkü gönül yüceliği ile değil de para gücüyle edinilmiş dostluklar borç alınmıştır kazanılmış değil ve tam da gerektiği zaman kullanılamaz olurlar. Ve insanlar, kendini sevdirmek isteyenden çok korkutmak isteyeni kırmaktan çekinirler; çünkü sevgi bağı şükranla örülmüştür yani insanların kopartmakta duraksamadıkları bir iplikle zira ki kişisel çıkarları söz konusu olduğunda insanlar hainleşirler; ama korku bağı insanları hiç terk etmeyen ceza yemek korkusuyla dokunmuştur.

Cezbeden sahte gülümseyişini gösterdiğinde durgun denize asla güvenme.