Düşünüyorum, öyleyse varım.

Bilmek inanmaktan üstündür. Bilmek, HİÇBİR şüphenin olmadığı anlamına gelir.

Kimler önüne geçebilir zamanın akışının? Cümlelerimin noktalarına kaç zamanda ulaşırım?

Siyasette ne yapacağınız konusunda tereddüte düştüğünüzde hiçbir şey yapmayın. Eğer ne söyleyeceğiniz konusunda şüpheye düştüyseniz, gerçekten ne düşündüğünüzü söyleyin.

Kesinliğe karşı şüphe psikoza karşı nevroz gibidir. Nevrozlunun şahıslara ilişkin şüphe ve korkuları vardır, psikozlunun ise şahıslara ilişkin kanaatleri vardır. Kısaca nevrozlunun sorunları, psikozlununsa çözümleri vardır.

Şüpheye yer bırakmayan yegane şeyden şüphe ediyoruz.

Mutlak kesinlikteki bir bilgiye ulaşabilmemiz için tecrübelere değil de, düşünmeye dayanan sentetik yargılara inanmalıyız.

Yalnızca deliler kesin olarak emin olabilirler.

Düşünüyorum, o hâlde varım. (Cogito, ergo sum; je pense, donc je suis.) Varım; çünkü düşünüyorum, çünkü şüphe ediyorum.

Bizim çıkış noktamız bireyin subjektivitesidir… Çıkış noktamızdan bakıldığında ‘düşünüyorum öyleyse varım’ gerçeğinden başka bir gerçek olamaz. Herhangi bir gerçekten önce, bir mutlak gerçek olmalıdır. Bu gerçeği kavramak basittir, zîrâ bireyin varlığında mevcuttur.

Doğru düşünce bilgidir.

İnsanın en derin bakışları boşluğa yönelir.

Uzayı ve sonsuzluğu düşündüm bir ara. Yıldız mahşerinden dünyaya ve kendime baktım. Dönüşme, patlama, parçalanma serüvenlerinin uzaydaki anlamını ve amacını düşündüm. Ağrı, acı ve çatışma ocağı haline gelen beynimi uzaya benzettim. Ellerimin arasına aldım kafamı. İnsanileşmenin korkunç bedeli karşısında, dehşete düşercesine ürperdim.

Hafızasız bir yaşam, yaşam değildir.... Hafızamız bütünlüğümüz, düşüncelerimiz, duygularımız hatta hareketlerimizdir. Onsuz, hiçbir şeyiz.

Temellendirilmiş inanışın temelinde, temellendirilmemiş inanış yatar.

Şüphe zekanın isimlerinden biridir.

Kesin bilgi ancak çok az bildiğimiz zaman mümkündür. Bilgi miktarımız arttığında şüphemiz de artar.

Sadece iki tür kesin bilgi vardır: Kendi varlığımızın ve matematiğin gerçekleri hakkında farkındalık.

Dünyadır bizi yansıtan, dünyadır bizi düşünen. Budur temel kural.

Dünya denilen bu kokuşmuş çöplükte her şeyden şüphe edebiliriz; bir annenin sevgisi hariç.