Bu dünyada senaryo içinde dönen yedi sekiz konu var. Bu konular çerçevesinde bu senaryolar yazılıyor. Dünya genelinde bu böyle yapılıyor. Ama iyi yapan kazanıyor. Önemli olan senaryo. Aynı konuları farklı şekilde değerlendiren o kadar iyi senaristler var ki. Bence bizim en önemli sıkıntımız senaryo.

Melodi, söz ve iyi bir düzenleme her zaman kazanır. Böyle bir eğilim varsa iyi müzikler de çıkacaktır, o kadar ruh yoksa da bunun sebebi o müziğin fantastik dünyası ve orada yaşamaya daha çok vakit harcamayı gerektiren bir dünyadır. Müzisyen devamlı onun içinde olmalıdır, oradan çıkarır yaptığı şeyleri.

Ben aptal mıyım? Neden albüm yapayım? Hem boşuna para pul gidecek hem 10 şarkı yapacağım, yarısı boynu bükük kalacak. Bu yüzden ölene kadar albüm yapmayacağım.

Müzik yapmayı bırakmama hiçbir şey sebep olamaz. Ama zorunluluk gibi hissettiğim gün albüm yapmayı bırakacağım.

Çelikten bir istem vermiş bana Tanrım Yatarım yalın tonlardan güzel ezgiler

Bazı şeyler bir bölüm olarak kalmaya devam eder, sadece şarkı sözleri ve melodiler veya bir dizi veya sadece bir tümce kalır.

Sizden yeterince para kazandım. Artık albümlerimi korsan alabilirsiniz.

Alien’da ne yapmak istediğimi çok iyi biliyordum, eğlenceliydi.

Müziksiz bir film elbette kurulabilir, neden olmasın. Ama o zaman da yönetmenin bu sessizliğe uygun anlatacak makul bir konusu olmalı elinde. Yoksa olmaz.

Bir filmde fantezi ve gerçekliğe yaklaşım bakımından bir farklılık olmadığını düşünürüm. Elbette ki bunu gerçek yaşamda yaparsanız klinik bir deli olursunuz.

Büyürken şarkıcı olmak gibi bir isteğim yoktu, kendimi hiç öyle düşünmüyordum. Birisi bana gitar çalmayı öğretti ve sonra delirmiş gibi şarkı yazmaya başladım. Bu çok tuhaf bir şeydi, 24 yaşıma kadar şarkıcı olacağımı bilmiyordum.

"Med-Cezir"i 20 sene önce yaptım. Hâlâ o albümden parçalar istiyorlar. Bu benim için mükemmel bir şey.

Fever albümü bana çok şey kattı. Sanki ben albümü değil albüm beni yarattı. Kıyafetler,şarkılar, konserler o kadar güzeldi ki sanki dünya üzerinde değildim. Ben hala en iyi albümümün Fever olduğunu düşünürüm. Ne açıdan bakılırsa bakılsın tamamen tatmin edici bir albüm.

Mozart'ın müzik için bir plana ihtiyacı yoktu. O oynadı ve bir çocuğun cennet hafifliği ile seslendirdi.

Besteci denen herif, genellikle durumdan bihaber müzisyenlerin yardımıyla, yine durumdan bihaber hava moleküllerine iradesini dayatan kişidir.

Sinemayı çok istiyordum. Sinemaydı benim asıl hayat amacım. Ama tanıdık yok, bildik yok, torpil lazım. Nereden bulacağım, fakir çocuğusun... Zeki Müren’in filmini gördüm: ‘Beklenen Şarkı’. Baktım hem şarkı söylüyor hem sinemada oynuyor. Haa demek ben de yapabilirim bu işi... Sesimin de güzel olduğunu söylediler. Öyle girdim sinemaya. Şarkılarımla, bestelerimle.

Fazıl şiirin matematiğini çözüyor. Müziğe matematik ekliyor. Yani ben hem müziği hem matematiği çözmeye çalışıyorum. Bir de, dinleyici “bunu ben de söylerim” desin istiyorum şarkılar için. İnsanlar zorluğa odaklanmasınlar, şairin yüreğe dokunduğu noktaya odaklansınlar istiyorum.

Benim şarkım da denizden geliyor, denize gidiyor. Ama başka bir gezegenin denizine.

Tanita Tikaram diye bir sanatçımız var mesela, 15 senedir kaset yapmıyor.

Bir diğer yandan, müziğimle ilgili sevdiğim şey şu ki benim içimdeki hayaletleri harekete geçiriyor. Şeytanları değil, ama anladığınız gibi, hayaletleri.