Karanlıkta bir mum taşıyın, karanlıkta bir mum olun, karanlıkta bir alev olduğunuzu bilin.

Darwin, mağaraya konan bir insanın körleştiğini yazıyor. İnsanın gelişmiş türü olan 'aydın' da bunu tersi oluyor: Karanlıkta gözü büyüyor.

Siyah bir ışık görüyorum.

Küfür de, 'tehdit' de yüreksizliğin, tükenmişliğin ürünüdür. Ve boşunadır. 'Tabu'lar üzerine gidiş sürecek, şimdiye dek 'yalan'larla örtülegelmiş, karanlıklarda -güçlülerin yararına- saklanagelmiş ne denli 'mesail-i müstetire (gizli-saklı din konuları) varsa, bir bir ortaya dökülüp sergilenecektir. Buna kimsenin kuşkusu olmasın. Daha güzel bir dünyanın, ışıklı dünyanın, özgürlüklerin, insan aklı ve bilimin tüm boyutlarıyla geçerli olduğu bir dünyanın kurulması için bu tür çabalar, su kadar, hava kadar gereklidir. Ve şu da unutulmamalı ki, bunun, korkulagelen, ürkülegelen 'izm'lerle de hiçbir ilgisi yoktur.

Bizim yaptığımız, betonda yetişen bir gül olmaya çalışmak.

Bir fırtınada kaptan, rüzgâra söz geçiremiyorum diye gemiyi bırakır mı?

Işık her şeyden hızlı olduğunu düşünür. Ama ışık ne kadar hızlı olursa olsun karanlık her zaman ondan önce ulaşmış ve onu bekliyor olur.

İnsan özü karanlık bir deniz; fazla açılmaya gelmez.

Karıncaların savaşından bana kalan ders, başı koptuğu halde ısırdığı yeri bırakmayan karıncaların haliydi. İşte yol, işte yolcu...

Sabah yumruk konuşur, gecelerimde silahın notaları.

Sen halkın uyanmasını bekliyorsun, oysa o namussuzlar, geceyi uzatmak için ellerinden geleni yapıyorlar.

Sandıklar dolusu kitap okuyorum senelerce etrafımdakilerle ve kendi kendimle çarpışıyorum, birçok sevgilerimi, meyillerimi, ümitlerimi, kan ve göz yaşlarına bakmadan boğazlıyorum. Bütün bu didinmeler niçin? Kafamı rüya ve esatirden temizlemek, istiklallerin en güç elde edileni olan fikir istiklâline erişmek için değil mi?

Belki kitaplar bizi yarım da olsa mağaralarımızdan çıkartabilirler.

Karanlıktan korkan bir çocuğu kolaylıkla affedebiliriz. Hayattaki gerçek trajedi yetişkinlerin aydınlıktan korkmasıdır.

Pitbull vahşiliği ile tanınır. Aslında Pitbull çok çok sevecen ve sadık bir köpektir. Her şey gibi yetiştirilmesine bağlıdır. "Kaybetmek" kelimesinden anlamaz. "Pes etmek", "bırakmak" kelimelerinden anlamaz. Dövüşünce ölümüne dövüşür. Ama bir şey için dövüşür. Kim için dövüşür? Sahibi. Yaşam, benim sahibim. Onun için dövüşüyorum.

Bir muma üfleyebilirsin
Ama bir ateşe üfleyemezsin
Bir kere ateş tutuştuğunda
Rüzgâr onu daha yükseğe iter.

Yatağımı kabristanların ve tabutların arasına kurdum. Kara Ölüm’ün kazandığı ganimetleri sergilediği yere…

Karanlıkları bağlarıyla ateşe atıyoruz

Bir sorunla karşılaştığımız zaman sadece engellemek değil onun yeşerdiği ortamı da yok etmek gerekir. Bu hal, bir toprakta istenmeyen bitkiler yetiştiğinde sadece bunları ortadan kaldırmakla çözmeye çalışmak değil o topraklarda etkili başka bir ürün yetiştirerek zararlı olanın engellenmesine benzer.

Felsefenin amacı nedir? Şişeye düşen sineğe çıkış yolunu göstermektir.