Amerikan burjuva demokrasisinin ve kapitalist medeniyetinin emeğin ve ilerlemenin en kötü düşmanları olduğunu ve onları korumak yerine onları yok etmek için savaşmaya yardım etmeniz gerektiğini biliyorsunuz.

Görebiliyor, duyabiliyor, hissedebiliyor ve düşünebiliyorsanız, King Dollar'ın Amerika Birleşik Devletleri'ne hükmettiğini ve bu ülkede işçilerin efendilerin gönlüne göre soyulup sömürüldüğünü bilmelisiniz.

Kapitalist toplum o kadar kötü örgütlenmiştir ki, çeşitli üyeleri acı çekmektedirler: aynen nasıl ki bedeninizin bir yerinde ağrınız varsa, tüm bedeniniz ağrır ve hasta olursunuz.

Ne için çalışırsanız çalışın, işvereniniz kim olursa olsun, her zaman aynı sonuca varır: onun için çalışmalısınız. Kendinize yardım edemezsiniz. Zorundasın.

Kendin için çalışamazsın… Fabrikalar, makineler ve aletler işveren sınıfa aittir, bu yüzden çalışmak ve yaşamak için kendini o sınıfa kiralamalısın.

Kendini ve ailesini açlıktan korumak için hayatı boyunca köle olmaya mecbur kalan adamın hiçbir siyasi hakkı en azından işe yaramaz.

Bugünlerde kapitalizmi geliştirme çabalarına bile çoğu zaman 'Sosyalizm' deniyor, gerçekte ise bunlar sadece reformlardır.

Bir işveren için çalışmaya mecbur değil misiniz? İhtiyacın seni bir otoyolcunun silahı gibi zorluyor. Yaşamak zorundasın.

Varoluş, altın buzağı etrafında mantıksız, çılgın bir dans, Tanrı Mammon'un çılgın bir ibadeti haline geldi.

Bir işveren için çalışmaya mecbur değil misiniz? İhtiyacın seni zorluyor, tıpkı bir otoyolcunun silahı gibi.

Atina’dan Paris’e, New York’tan Brezilya’ya kadar, tipik anlamda politikanın artık bir işe yaramayacağını bilenlerin sayısı artıyor. Eğer yeni mücadele biçimleri, yeni toplumsal hareketler icat etmek yerine onların kurallarıyla oynarsak, vicdanımızın anlamayacağı türden şiddet dolu güçlere karşı kendimizi silahlandırmazsak hep kaybedeceğiz. Dünyanın savunulması için kesin ve acil eylemlere ihtiyaç var: yollar bloke edilmeli, ağlar parça parça edilmeli, balina avlayan gemiler batırılmalı, her türden kafesler muhakkak boşaltılmalı. Ama bütün bu geçici savunma ölçülerinin ötesinde güçlü bir direniş hareketi oluşturmalı ve küresel kapitalizme devrimci bir alternatif inşa etmeliyiz -kendi değerlerimizi, kimliklerimizi, dünya görüşlerimizi ve ekonomik sistemlerimizi, sosyal ve politik kurumlarımızı ve birbirimizle, öteki hayvanlarla ve bir bütün olarak dünyayla aramızdaki ilişkilerimizi radikal anlamda değiştirmeliyiz.

Kapitalist sınıfın işçi sınıfı üzerinde egemenlik kurmasını sağlayan bu özel mülkiyet ilişkilerini korumak ve sürdürmek, devletin işlevidir.

Asla bir nükleer savaş olmayacak; çok fazla emlak söz konusu.

Egemenlik gerçekten milletin olduğunda hükümetlere gerek kalmayacak; o zamana kadar boku yedik.

"Öldürmek için alet yaparak değil de, onları yapmayı reddederek ha­zırlıklı ol. Savaş gemileri yapma, ne silah ne de süngü yap; bırak kalelerin üs­tünü çimler kaplasın ve general işe gitsin. Polis için hiçbir copu çevir­me ve ona cop yerine bir rehber kitabı ver. İnsan yiyen bölge savcılarını huzur dolu çayırlardaki ineklerin yanına bağlayın. Tüm bunlar yapıldığında cezaevlerini açın; çünkü artık o zaman suçlu kalmayacaktır, düşkünlerevinde bakılacak birkaç zararsız kral dı­şında belki."

Hükümetin öldürme, el koyma ve hapsetme hakkını sorgulamıyorsunuz. Özel bir kişi, hükümetin her zaman yaptığı şeylerden suçluysa, onu bir katil, hırsız ve alçak olarak damgalayabilirsiniz. Ancak işlenen şiddet "yasal" olduğu sürece, onu onaylar ve ona teslim olursunuz.

Mutlakiyetçilikte otokrat görünür ve somuttur. Cumhuriyetçi kurumların gerçek despotizmi çok daha derin, daha sinsidir, çünkü halkın özyönetim ve bağımsızlık yanılsamasına dayanır. Bu, demokratik tiranlığın ince kaynağıdır ve bu haliyle, ona bir kurşunla ulaşılamaz.

Bir örgütün ya da bir birliğin tek bir üyesi bile ayrımcılıktan, baskı altında tutulmaktan veya göz ardı edilmekten muaf olmaz. Bunu yapmak, ağrıyan dişinizi göz ardı etmek demektir: sonunda da tamamı ile hasta olursunuz.

Anarşi: Bomba, düzensizlik veya kaos DEĞİL. Soygun ve cinayet DEĞİLDİR. Bu, herkesin herkese karşı savaşı DEĞİLDİR. Bu, barbarlığa veya vahşi insan durumuna bir dönüş DEĞİLDİR. Anarşizm tüm bunların tam tersidir.

Haklı olduğunu bildiği zaman arkadaşlarına ve ülkesine karşı bile halk akımına karşı çıkabilen, kendisi üzerinde otorite sahibi olanlara meydan okuyabilen, cezalandırılabilen ve hapis alabilen, sabreden kalabilen insan.