Baskı, candan çok beyni hedef alıyor.

Yaratıcı olmak için kuşatılmamışlık duygusuna sahip olmak gerekir.

Hezeyan heyecanlı yapar.

Her duygunun kendi düşüncesi vardır, buradan her düşüncenin de bir duygusu olacağı fikrini çıkarmayın ama, duygusuz çok düşünce vardır dünyada!

Emosyon en çok dikkat yetersizse ortaya çıkar.

Gerçeğin tersine, düşündüklerimiz ve duyduklarımız birbirinden kopuk, çelişik ve çok biçimlidir.

Mutluluk beden için yararlıdır, ama zihnin güçlerini geliştiren hüzündür.

Can sıkıntısı, duygusuz kalplerin ve kaynakları olmayan zihinlerin hastalığıdır.

Hayal gücünü besler, korku.

Beynimin içinde üreyerek düşüncelerimi yiyip bitirecekler ve beni içi kazınmış bir balkabağına döndürüp bırakacaklardı.

Dini kölelik, zihni zayıflatır ve zihni zayıflatır ve her soylu girişim için yerine getirir.

Şunu biliniz ki keyif, sevinç, kahkaha, neşe ve üzüntü, acı, ümitsizlik ve keder, beyinden başka bir yerden çıkmaz.

Bir fikir oluşturmak için üç unsur gider. Birincisi, bir duygu olarak içsel kalitesidir. İkincisi, diğer fikirleri etkilediği enerjidir. Üçüncü unsur, bir fikrin diğer fikirleri beraberinde getirme eğilimidir.

— İçimde isyan var!

Eylülist Rejim, 12 Eylül öncesinin tüm değerlerini yasaklamayı temel ilke saydı. Bunların bir bölümünü baskılarla, bir bölümünü, yasalarla, bir bölümünü baskılarla, bir bölümünü tekelci ekonomik zorlamalarla gerçekleştirmeye çalıştı. Edebiyat ve sanatta ise, 12 Eylül öncesinin yaratıları tümden unutturan ve reddeden bir eğilim ortaya çıktı.

Kin, insana akıllı işler yaptırıyor.(Ulucanlar Merkez Cezaevi, 28 Temmuz '88)

Tekel düzeninin kurulduğu her coğrafyada, iktisatta yıllar önce İngiliz iktisatçı Gresham'ın formüle ettiği 'kötü para iyi parayı kovar' yasasına benzer bir biçimde, 'birikimsizler, birikimlileri kovar' yasası geçerlidir. Çünkü tekelistan'da en büyük düşman birikimdir ve çünkü, birikim bağımsızlığa kapı açarken, birikimsizlik, oligarklara bağımlılığa yatkın formasyonları hazırlamaktadır.

Nikah, sevginin tükeneceği korkusudur.Bu nedenle, sevgiyi tüketmedir.

Zorla güldü âmâlar, ağlamak mı ayıp?

Beni ancak bir âmâ gördü, göremeden anladı neler hissettiğimi. Dertsize zevâl olmaz. Bana ancak dilsiz anlattı dili olanın dile getiremediklerini. Teşbihte kusur olmaz.