Nekrofili ve sübyancı sapıklar konusunda çok fazla güncel şarkı duyamazsınız. Biz şarkılarımızda bunlardan bahsediyoruz. İnsanların duygularını açığa çıkarıyoruz. Çünkü bir çok insan bu konulardan endişe duyuyor. Aynı zamanda ilgi çekici de geliyor. Şarkıları söylerken birinci ağızdan söylüyorum. Böylece daha etkili oluyor. Şarkıdaki sapık ben oluyorum. Zira bence üçüncü ağızdan yazıp diğerini suçlamak korkaklık olur.

Genel bir sistem içinde değerlendiremiyorsun ki. Kendi kendine baş etmeye çalışıyorsun. Erkek egemen sistemi dert edinmiyorsun okuyup öğrenmeden önce. Geleneksel olarak öğretilen kadın erkek rollerini devam ettiriyorsun ve bu sistemin içinde kalarak sorunları çözmeye çalışıyorsun. Ama Esenler’de çalışmaya başladığım dönemde, 98’de 20’li yaşların başındaydım ve orda şunu farketttim. Bu sistemin sana yaptığı en kötü şey: kendi cinsini, hemcinsini sevmeye izin vermiyor sana. Nasıl ki bu erkek egemen sistem kadını kendisine yabancılaştırıyor, rol modeli olarak erkeği alıyor, fark ettim ki kadınlar da aslında kendisine bir rol model erkek seçiyor, kendi hemcinsiyle sürekli kavgalı hale geliyor, yaşanan kişisel, ailevi, ilişkisel sorunlarda aslında hep kendi hemcinsine suç buluyor, sorun çıkartıyor. Erkeği sorgulamıyor. Gelin kaynana ilişkilerinden tutun anne kız ilişkilerine, kardeşler arasındaki ilişkiye, önce kadınlar arasındaki, sonra da kadın-erkek bütün ilişkilere daha dikkatli bakmaya çalışıyorsun. Nasıl bir hiyerarşi kurulduğunu, kadınların bu sistem içinde nasıl ötekileştirildiğini, yok sayıldığını farklı biçimlerde fark ediyorsun. O yüzden kendi açımdan Esenler’deki kadın komisyonunu devrimsel ikinci süreç olarak görüyorum.

Yarısı zakkum, yarısı gülüm. Kendimi bulmam için bir rehber gördüm. Yalnız, dilsizdi ve sen onu gâayet hor gördün. Bir öğün için 10 ekmek kendine böldün, ben güldüm.

Beni ancak bir âmâ gördü, göremeden anladı neler hissettiğimi. Dertsize zevâl olmaz. Bana ancak dilsiz anlattı dili olanın dile getiremediklerini. Teşbihte kusur olmaz.

Kurumuş yaralarımın kabuklarını söküp arşivinize katmakla elde ettiğiniz hazza anlam veremedim. Yoo ben cahilim.

Siz ne kadar mutluysanız ben de o kadarım, ne az ne çok

Herkes ağlayacak bir göğüs istiyordu ama kimse o göğüs olmayı göze alamıyordu.

Karşımızdakilerin yayınlarını okumak utanç veriyor bize. Oysa bu duygunun tam tersini duymalıyız. Faşistler tarafından kandırılmış yoksul halkla karşı karşıya geldiğimizde sırf devrimci düşüncenin gerçekliğinden dem vuruyoruz ama onlara söylenen yalanlardan haberimiz yok.

Kendine saygı duymayan başkasına da saygı duyamaz.

Bize yazdığımızı değil, yüreğimizi okuyacak insanlar lazım.

Farkında mısınız bilmem, kimse kendi acısını bile duymuyor artık.

Hayvanları kafeste görmeye tahammülüm yok. İnsanlar özgür olmalılardır.

Ya sırtımıza alıp taşıyoruz, ya ayağımızın altına alıp çiğniyoruz; Öğrenemedik bir türlü yan yana yürümeyi...

İnsanların birbirini öldürmesinde, hayvan öldürüyor olmanın büyük rolü olduğu kanısındayım. Çünkü canlıların birbirlerini öldürmeleri konusunda var olan doğal engel, hayvan öldürmek yoluyla aşılıyor. Acı çeken bir canlı katlediliyor, kafası kesiliyor, barsakları deşiliyor, böbrekleri, ciğerleri çıkarılıyor. Normal olarak her insanda, hemcinsini öldürmeye karşı bir engel var. Ama hayvanları öldüre öldüre, onlarla aynı biyolojik koşullara sahip insanları da öldürmeyi doğal karşılıyorlar.

Roman bir empati kurabilme, yazdığınız karakterleri anlayabilme sanatıdır. Onları tanıyacak, hatta özdeşleşeceksiniz ki anlattığınız zaman yerine otursun.

Benim teorilerimden biri, erkeklerin gözleriyle sevdikleridir. Oysa kadınlar kulaklarıyla severler.

Kızmak veya gücenebilmek için mutlaka biraz anlamak lazımdır.

Çok defa sadece düşmanlarımıza acırız.

Ne kadar sabırlı olursak, o kadar anlayışlı oluruz.

Konuşmadan önce dinle.