Hayat denklemi: Çalışma (10) x Doğruluk (10) x Bilgi (10) x Güzellik (10) x Şans (0) = 0

Ama büyüklerin bildikleri başka bir şey daha vardı; o da her ne kadar küçük bir olasılık da olsa şansın var olmasıydı.

Her şey gerçeği andırıyor, her şey bir erkeğin başına gelebilir.

Talihi olanın horozu da yumurtlar.

Şans tasarımın kalıntısıdır.

Hayat iyi kartlara sahip olma değildir.

Talih, kimine anadır, kimine üvey ana.

Hayat bir zar oyununa benzer. Yaşarken kaç kez düşeş (altı altı) atarsak atalım, son atacağımız zar daima hepyek (bir bir) olacaktır. Şunu da unutma, ölüm asla hepyek atmaz.

Bazı insanlar sadece deliklerin kendilerine düştüklerini bulurlar.

Canımı yolda buldum, tuttum kolundan evine soktum.

Kaç tabut gömülecek yeraltına ve kaç kişi gidecek habersiz uzaklara? Kaç yalan yıkacak güvenleri? Kaç satır yazılacak kader kitabına ve kaç dua edeceksin tanrına, kaç damla gözyaşı dökeceksin?

Ve herkes bir gün gider. İnsan kendine kalır sonunda.

Bu dünyaya istediğimiz gibi gelmedik, bu dünyadan istediğimiz gibi gidemeyiz.

Hoştur bana senden gelen. Ya gonca gül,yahut diken. Ya hayattır, yahut kefen. Nârın da hoş, nurun da hoş. Kahrın da hoş, lütfun da hoş.

Hayat bize mutlu olma şansı vermedi sevgili.

Hepimiz birer mahkûm değil miydik! Geçenlerde bir piyes okumuştu. Orada bir adam sürekli hücresinin duvarına resimler çiziyordu. Hayat da tıpkı böyle bir şeydi. Boyuna duvara bir şeyler çiziyorduk.

Seçimden değil, kaderden dolayı maceracıyım.

Ne acılar bekliyor daha pusuda mutluluk umuduyla yaşayan zavallı insanları.

Bir insanın gerçekten test edilmesi, onun kendisi için hazırladığı rolü ne kadar iyi oynadığı ile değil kaderin ona belirlediği rolü ne kadar iyi oynadığı ile olur.

Herkes ne zaman ölür; elbet gülünün solduğu akşam!