Hayat gerçekten bir kısır döngüydü. Dönerdi, dönerdi ve kendinizi başladığınız yerde bulurdunuz. (Doktor Uyku)

Sinekler neyse yaramaz oğlanlara, biz de oyuz tanrılara. Öldürüyorlar bizi zevkleri için.

Olmak ya da olmamak, işte bütün mesele bu. Katlanmak mı iyi zalim kaderin oklarına, yumruklarına, yoksa çılgın denizlere karşı gelip bir son vermek mi? Ölmek uyumak hepsi bu kadar, yalnızca uyumakla bitebilir bütün acıları yüreğin ve çektiği bütün kahırları bedenin...

Hayat, boynumuza borç olan sorumluluklarımızın altın destanıdır.

Yüce Tanrı'nın bize sonlu sayıda kalp atışı bahşettiğine inanıyorum ve kendiminkileri sokakta bir aşağı bir yukarı koşarak harcarsam enayiyim.

Herkes, ölmek zorunda olmamız ne fena, deyip duruyor. Yaşamak zorunda kalmış insanların ağzından çıktığı düşünülürse, ne tuhaf bir şikayet.

Bununla ne zaman yüzleşeceksiniz, ne zaman "pi" sayısının hayatımızı yönettiğini kabul edeceksiniz?

Ellisine gelen herkes hak ettiğini bulacaktır.

Bilgeliğin ilk adımı her şeyden şikayet etmek, son adımı ise her şeyle uyuşmaktır.

Bu hayat, babamın benim hakkımda işlediği bir cinayettir. Ben bu konuda hiç kimse için cinayet işlemedim.

Bazı insanlar sadece deliklerin kendilerine düştüklerini bulurlar.

Hayatta giydiğimiz zincirleri takarız.

Dünyada sonsuz bir mutluluk yoktur; ne ünlü bir soy, ne güzellik, ne güç-kuvvet, ne zenginlik, hiçbir şey bizi felaketten kurtaramaz.

Hayatınızın en iyi zamanı sorunların size ait olduğunu kabullendiğiniz zaman olacaktır. Onlar için hiçbir şeyi veya hiç kimseyi suçlamayacaksınız. Ve o zaman kaderinizi kontrol edebildiğinizi fark edeceksiniz.

Hayatınızın en iyi yılları sorunların kendinizin olduğuna karar verdiğiniz yıllardır. Kendi kaderinizi kendinizin kontrol ettiğini fark edersiniz.

Kaç tabut gömülecek yeraltına ve kaç kişi gidecek habersiz uzaklara? Kaç yalan yıkacak güvenleri? Kaç satır yazılacak kader kitabına ve kaç dua edeceksin tanrına, kaç damla gözyaşı dökeceksin?

Ve İnsanlar her şeyi yapmayanlardan, her şeyi yapamayacak olanlardan bile her şeyi bekleyerek yaşıyorlar.

Şunu unutmamak gerekir ki, yaşamda çoğu zaman bir durumun, bir olayın, bir eylemin karşısında değil, bir insanın karşısında bulunuruz. Ve önemli olan da bunu bilmektir.

İnsanları tedirgin eden, olan biten değil, olan bitenle ilgili inandıklarıdır.

Ve herkes bir gün gider. İnsan kendine kalır sonunda.