İnsanlığın ilerlemesini savaşlar değil fikirler işaret ediyor.

Bugün artık bu topraklarda savaş yok. Bu topraklar huzurun, güvenin ve barışın toprakları olmuştur. Tarihi Alan Başkanlığı olarak Gelibolu Yarımadası'nda, Çanakkale destanının yazıldığı bu topraklarda ecdadımızdan bize yadigar kalan ne varsa restore edip, ayağa kaldırıp ziyarete açmak için çalışmalarımızı sürdürüyoruz.

İnsanlık dokularını gözden geçirmek bize, işler ne kadar zorlaşırsa, kendine güvenme gereksiniminin o kadar yayılmasını öğretir. İnsan toplumunun ilerlemesini yönlendiren, birbiri ardına gelen problemler olduğu için, problemlerden korkmamak gerekir. Tarihin çarkını hiçbir zorluk durduramazdı. Pek çok zorlukla karşı karşıya kaldığımızda, güvenimizi kaybetmemeli, korkmamalı veya yılmamalıyız. Bunun yerine, güveni sağlamlaştırmalı ve her şeye rağmen ilerlemeliyiz.

Dünya bir kez daha tarihi bir yol ayrımında. İnsanlık için barış, gelişme ve ilerlemenin karşı konulamaz bir şekilde var olabiliriz. Güveni artıralım ve küresel tehditleri ve yaratıkları birlikte ele almalıyız ve insanlık için ortak bir gelecek ve herkes için daha iyi bir dünyaya sahip bir topluluk oluşturmak için birlikte çalışalım.

Barış, insanoğlunun ortak arzusu ve yüce hedefidir.

Tarih, kadınların kurtuluşu ve ilerlemeleri olmadan, insanlığın kurtuluşu ve ilerlemesinin de mümkün olmayacağını gösteriyor.

Hangi nedenle olursa olsun, insanların birbirlerini öldürmek zorunda oldukları dünyayı sevmiyorum ben.

Değişiklik yapmamız lazım, biz insanlar olarak değişiklik yapmayı düşünme zamanımız geldi. Hadi yemek yiyişimizi değiştirelim, yaşayış şeklimizi değiştirelim ve birbirimize davranış şeklimizi değiştirelim, eski yolun işe yaramadığını göreceksiniz. Hayatta kalmak için yapmamız gerekeni yapmak bize bağlı.

Yanıtları aramak için yıldızlara bakabilirsin, Tanrıyı veya uzak gezegenlerde yaşamı aramak için, Ondan sonra bile inancını sürdür, Herbirimiz labirentin haritasını içimizde bulunduruyoruz, Ve cennet (mutluluk) burada yer yüzünde, Can bizleriz, Ortak vicdan. Acıyı ve ızdırabı biz yarattık, Ve bu dünyanın güzelliğini, Cennet (mutluluk) burada yeryüzünde, Bizim insanlığa olan inancımızda, Bizim bakışımız dünyaya ait olan için; Barışa, sevgiye ve anlamaya dair sarsılmaz inanışımız adına.

İnsanlar savaştan önce barışa önem vermeli, barış üstünde kafa yormalı.

İnsanın doğal çöküşünü bugün toplumsal ilerlemeden ayrı düşünmek mümkün değildir.

Din, kültür, vatan, farklı siyasi ve ya ekonomik sistemler adına yapılan tüm kavgalara son vermeyi insanlara öğretmenin zamanı geldi. Savaşmak nafiledir. İntihardır.

Bizi yetersizliklerimiz barıştırır.

Belki kastedilen şu son Ömür boyu süren bir tartışmayı perçinleyecek şey; Şiddetten hiçbir şey elde edilemeyeceği ve edilemediğidir.

Şimdi ağlıyorum sonunda, dünyayı olduğu gibi düşünüyorum. Neden nefret etmeye devam ediyoruz, neden huzur içinde yaşayamıyoruz?

Barış, diye bir şey vardır. Kalbinizde ve ruhunuzda.

Savaşların olmadığı, halkların ve kültürel kimliklerin saygı gördüğü, gerçekten barışçı bir dünya kuramaz mıyız?

İnsanlığın ilerlemesini belirleyen din değil, bilimdir!

Kalbin gerçek, derin barışı ve tüm ruhun huzuru sadece yalnızlıkta bulunur.

Eğer kötülükler yok edilecekse, biz yok etmeliyiz. Eğer köleler serbest bırakılacaksa, biz serbest bırakmalıyız. Eğer yeni gerçekler keşfedilecekse, biz keşfetmeliyiz. Eğer elbisesizler giydirilecekse; açlar doyurulacaksa, adalet yerini bulacaksa; işçilik ödüllendirilecekse; batıl akıldan kovulacaksa; korunmasızlar korunacaksa ve sonunda doğruluk zafer kazanacaksa bunların hepsi insanların eseri olmalı. Geleceğin büyük zaferleri insanlık tarafından kazanılmalı ve sadece insanlık tarafından kazanılmalı.