Uçaklar ve radyo bizi yakınlaştırıyor. Bu icatlar insanlığın erdemlerini etkileyecek ve insanlar arasındaki kardeşliği ve birliği geçekleştirebilecek. Şu anda bile sesim milyonlarca insana, milyonlarca umutsuz erkek, kadın ve çocuğa erişiyor. Sistemin kurbanlarına ve işkence çeken kişilere ve hapisteki masum insanlara. Beni duyanlara şunu söyleyeceğim, umutsuzluğa kapılmayın. Umutsuzluk şu an üzerimizde ama bunu da atlatacağız. İnsanlığın ilerlemesinden korkanlar ezilip gidecekler. İnsanlığın nefreti geçecek, diktatörler ölecek ve onların insanlardan aldığı güç insanlara geri dönecektir. Son insan ölene kadar özgürlük asla yok olmayacaktır.

Dünyayı güzellik kurtaracak, bir insanı sevmekle başlayacak her şey!

Karıları ihanet edenlerin hepsi umutsuzluğa kapılsaydı, insanlığın onda biri asardı kendini.

Biz zamanın çocuklarıyız ve zaman ümittir.

Her şey daha güzel ve insanca olmalı!

İnsan olmanın, sahip olduğu sadelik, adalet, itidal, sadakat, basiret, merhamet, bağışlama, alçakgönüllülük, hoşgörü, cesaret, saflık ve aşkla pozitif bir sonsuza doğru gideceği yolun bitmeyeceğini varsayarsak, insanlıktan çıkmanın da o nedenle, gösteriş, adaletsizlik, sadakatsizlik, gönlübüyüklük, korkaklık, nefret ve sevgisizlikle negatif sonsuza doğru bitirebileceği bir yolu olmaması gerekir; sanırım bu iki yol birbirine paralel gidecek, çünkü sadakatsizlik, basiretsizlik görenlerin içinden çıkacak bir grup ancak daha sadık ve basiretli olabilecek.

Milyonlarca yıl insan türü hayvanlar gibi yaşadı. Ancak sonra bir şey oldu tüm hayal gücümüzü ortaya çıkaran. Konuşmayı ve dinlemeyi öğrendik. Konuşma fikirlerin iletişimini sağladı, insanlığın birlikte çalışıp imkansız şeyler başarmasını da. İnsan türünün en büyük kazanımları konuşma ile geldi, ve en büyük hataları konuşmamaktan. Böyle olmamalı. En büyük umutlarımız gelecekle birlikte gerçek oluyor. Teknoloji kullanımı ile, imkanlar sınırsız. Sadece konuşuyor olduğumuzdan emin olmamız gerek.

Karıları ihanet edenlerin hepsi umutsuzluğa kapılsaydı, insanlığın onda biri asardı kendini.

Ah varya o saflık, belki seni de eder aflık.

Bu sabahtan sonra kendimi çok daha iyi hissediyorum. Oturup uzun uzun, ne kadar büyük kötülüklere muktedir olduğumuzu ilk elden keşfedişimin verdiği düş kırıklığı üstüne yazdım. Oysa en ağır koşullarda bile insan kalabilme gücü ve yeteneğini keşfetmekte olduğumu da yazmalıydım, ki bunu daha önce bilmezdim. Galiba aslolan, onur.

Akıllı ya da değil, hepimiz hata yaparız ve belki de akıllı hatalar en kötüsüdür, çünkü çok dikkatli bir düşünce onların içine girmiştir.

Hayal edilecek bir şey vardır, Yerine getirilecek bir istek, Doyurulacak açlık, Cömert bir yürek, Uzanmış açık bir el, Canlı canlı bakan gözler vardır. Bir yaşam vardır, yaşam, Bölüşülmeye hazır.

Dünyayı aldatmak istiyorsanız, doğruyu söyleyin.

Dostluklar kurulsun, insanlar gülsün, barış güvercini uçsun dünyada.

Daha ileride, iyi insanlar olağan şeylerden sayılacak. Ve biraz daha zaman geçince, başka türlü insanlara zaten rastlanılmayacak, çünkü bütün insanlar iyi ve dürüst olacak. O zaman, yaşamak çok kolay ve iyi bir şey olacak.

İnsanlık en büyük felaketlerden sonra hep en iyiyi bulmuştur. Şimdi yine bulacaktır.

Bizler hep umut ve korkunun köleleriyiz!

Ben de Alfred Nobel gibi düşünüyorum: İnsanlık, yeni keşiflerinde kötülüklerden çok iyilikler çıkaracaktır.

Çocuk, insanlık için hem bir umut hem de bir vaattir.

Asla birkaç şefkatli insanın dünyayı değiştiremeyeceğine inanmayın. Çünkü, gerçekten, sahip olanlar hepsi bu kadar.